این روزها کم کم استرس ثبت‌نام در مدارس طبقاتی و البته رنگارنگ ایران به خانواده‌ها منتقل می‌شود.
دو مسئله در ثبت نام مدارس پررنگ‌تر از بقیه است:
بود و نبود یونیفرم در مدرسه و مهم‌تر از آن اجباری یا اختیاری بودن شهریه (مشارکت مالی اولیا در اداره مدارس).
مسئولین ریز و درشت آموزش و پرورش وقتی در مقابل دوربین قرار می‌گیرند معمولا وجود شهریه در مدارس دولتی را منکر می‌شوند و بعضا شماره‌هایی را نیز جهت پیگیری و برخورد با متخلفین اعلام می‌نمایند.
وقتی که تب و تاب ثبت نام ها فروکش کرده و آب‌ها از آسیاب می‌افتد، با زبان بی زبانی به مدارس اعلام می‌شود که جیب دولت خالی بوده و سرانه‌ای در کار نیست و هر کس باید از گلیم خود در طوفان حوادث متلاطم ارزی و چالش‌ها و امواج بی‌امان و سهمگین تحریم‌ها محافظت نماید.
واقعیت آنست که در دو گلوگاه اساسی ثبت‌نام و صدور کارنامه می‌توان از اولیا کمک مالی گرفت. آموزش و پرورش برای ساکت کردن افکار عمومی دقیقا این دو فرصت را از مدارس سلب می‌نماید و البته در طول سال بار سنگین انواع و اقسام برنامه‌ها، بخشنامه‌ها و وظایف ذاتی خود را به دوش نحیف مدارس دولتی تحمیل می‌کند.
جالب‌ترین بخش ماجرا، اعلام عمومی رایگان بودن مصرف حامل‌های انرژی در مدارس دولتی از سوی دولت است، در حالی که در صحنه عمل تقریبا هیچ مدرسه‌ی دولتی یافت نمی شود که ماهانه و هفتگی مورد تهدید و تحدید قطع حامل‌های انرژی توسط ماموران مربوطه نباشد.
لازم به ذکر است که گرچه بر اساس قانون اساسی، آموزش تا سطح دیپلم در ایران رایگان است، ولی در شرایط فعلی بدون مشارکت جدی مادی و معنوی اولیا، مدارس دولتی امکان سرویس‌دهی و فعالیت مناسب نخواهند داشت.
لباس فرم در مدارس چه حکمی دارد؟
در اکثر کشورهای جهان پوشیدن لباس فرم در مدارس اجباری است. در برخی کشورها لباس فرم‌ها سنتی بوده و نشانه‌ی فرهنگ و مدنیت آن کشور خاص می‌باشد. در برخی از کشورها رنگ لباس فرم بر اساس جنسیت و مقطع تحصیلی تفکیک می‌شود و در کشوری مانند چین برای هر فصل لباس فرم خاصی تعبیه شده است.
در ایران نیز همانند بسیاری از کشورها نظرات موافق و مخالف با دلایل و توجیحات خاص در خصوص چرایی و ضرورت لباس فرم وجود دارد.
در مقاطع ابتدایی و راهنمایی (متوسطه دوره اول) اکثریت موافق پوشیدن لباس فرمند، چرا که لباس فرم علاوه بر ایجاد نظم و نظام ظاهری در مدارس، والدین را نیز در انتخاب و ارضاء سلیقه فرزندانشان معاف می‌کند.
ولی در مقطع متوسطه مقاومت در برابر لباس فرم بطور روز افزون در حال افزایش است. دانش‌آموزان متوسطه مخصوصا پسرها که در سن بلوغ و اثبات فردیت خود می‌باشند، عموماً از لباس فرم مدرسه فراری هستند. البته این روزها با وجود تورم افسار گسیخته و سه برابر شدن هزینه تهیه لباس فرم کم‌کم برخی از اولیا نیز در برابر تهیه لباس فرم مقاومت بیشتری بروز می‌دهند.
دکتر قاسمی مدیر کل آموزش و پرورش استان البرز در مصاحبه با خبرگزاری ایرنا در خصوص لباس فرم مدارس می‌گوید:
لباس فرم دانش‌آموزان در البرز با رویکرد رونق تولید و با استفاده از پارچه باکیفیت ایرانی تهیه و دوخت می‌شوند. وی همچنین خبر از تشکیل کارگروهی تخصصی با عضویت دستگاه‌های اجرایی و اصناف استان به منظور نظارت و سازماندهی لباس فرم حدود ۴۶۰ هزار دانش‌آموز استان می‌دهد.با تمام این تفاسیر به نظر می‌رسد در ایران قانون مدون و متقنی در خصوص اجباری بودن لباس فرم وجود ندارد. هر چند آموزش و پرورش امسال بخش‌نامه‌ای به مدارس ارسال نموده مبنی بر این که مدارس موظفند از ده درصد تخفیف هزینه‌های لباس فرم چهار درصدش را به سازمان عودت دهند تا هزینه ایاب و ذهاب کارگروه تخصصی مربوطه جهت نظارت و سازماندهی لباس فرم مدارس از این محل تأمین گردد.و سخن آخر این که:
هفته پیش یکی از اولیا در برابر تهیه لباس فرم مقاومت جانانه‌ای داشتند. در جواب ناچاراً پرسیدم: به نظر شما گل پسرتان می‌تواند به خدمت سربازی برود ولی از پوشیدن لباس سربازی سر باز زند؟ خوشبختانه این تمثیل فی‌البداهه باعث اقناع و پذیرش لباس فرم گردید.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
