آموزش و پرورش سالهاست که از کمبود معلم می نالد. اما تحلیل کارشناسانه و یا جست و جوی ریشه ای برای جبران آن ، کمتر صورت گرفته است. یکی از دلایل کمبود معلم استفاده از آنان به عنوان نیروهای ستادی در ادارات سراسر کشور است. آموزش و پرورش باید کادر اداری و نیروهای آموزشی خود را به طور جداگانه جذب نماید. معلمان و دبیران ، با عنوان کارمندان اداری و یا نیروهای ستادی مشغول خدمت هستند آن هم در پست هایی برای 18نوع مدرسه که هر کدام به کارشناسانی جداگانه نیازمندند. افزایش شوک آمیز ساختار آموزشی ما از سه دوره ابتدایی ، راهنمایی و متوسطه به 18 نوع مدرسه و به وجود آمدن نقش هایی چون حراست و بسیج و کارشناسان فنی و حرفه ای و کار و دانش و... باعث افزایش نیروهای اداری گردیده است و از مهمترین دلایل کاهش نیروی آموزشی همین انتقال نیروست. این طرح شما چه به صورت داوطلبانه و یا اجباری و یا اختیاری که با گذشت زمان به اجبار تبدیل خواهد گشت ، خواسته های معلمان را زیرکانه استتار نموده است و انحراف معیاری جهت ابراز آن گردیده است
قبل از انقلاب ادارات آموزش و پرورش کوچک بودند و تعداد کارمندان محدود تا جایی که کل کارکنان اداری را یک معلم می توانست بشناسد، اما امروزه ادارات نواحی و مناطق به تناسب وسعت شهرها و استانها دارای ساختمانی بزرگتر هستند که به هنگام مراجعه در آن فرد راه خود را گم می کند و یا می بایست زود زود از افراد دیگر در کریدور، آدرس فلان کارشناس و یا معاون را بجوید و یا به تابلوهای مرجع که بر دیوار نصب شده است، مراجعه کند. تازه وقتی وارد اتاق مورد نظر می شود کسی را نمی شناسد. قبل از انقلاب و اوایل انقلاب ، اتاق کارمندان نسبتا بزرگ بود و 4-6 کارمند در یک اتاق مشغول به کار بودند اما امروزه تعداد اتاقها بیشتر و واحدها از هم جدایند.
پس تعداد نقش های ستادی چندین برابر دهه های گذشته گردیده است و ساختمانهای ادارات به تناسب همین موضوع ، بزرگتر گردیده است و معلمان و دبیران بیشتری جذب همین ادارات گردیده اند. که این مهم با عدم تناسب تربیت معلم در دانشگاههای مربوطه نسبت به نیاز مدارس و ساعات آموزشی و عدم جذب معلم از فارغ التحصیلان سایر دانشگاهها ، نیز شدت بیشتری گرفته است. لذا امروز کمبود معلم داریم.
از طرف دیگر نقش های موجود در مدارس نیز نسبت به گذشته افزایش یافته است لذا آن تعداد از نیروها که باید به عنوان معلم در کلاس درس مشغول شوند به عنوان مربی آمادگی دفاعی ، مشاور ، دبیر پرورشی ، معاون اجرایی ، معاون.....ایفای نقش می نمایند که اگر کل کشور را در نظر بگیریم جمعیت قابل توجهی خواهد بود.
ما کمبود معلم نداریم ، ما نیروها را به درستی جایگزین نکرده ایم و یا در تعریف نیرو و نقش های اجتماعی اسراف نموده ایم .
به جای افزایش ساعات آموزشی معلمان و تمام وقت کردن آنان ، بهتر است به این مهم توجه داشته باشید و طی 5 – 10 سال آینده با گرفتن نیروهایی آزاد برای امور اداری ، به تدریج معلمان را به کلاس درس برگردانید تا کمبود معلم ، به طور حقیقی جبران گردد نه با طرحی به ضرر خود آنان . شما برای استخدام نیرو در ادارات همانند بانک ها و برخی سازمانها ، می بایست آگهی و آزمون استخدام داشته باشید، یعنی جذب نیروی ستادی از بین تحصیل کردگان جوان رشته های گوناگون انجام بگیرد.
زمان آموزش در کشور ایران غیراستاندارد و یا کم نیست که قصد افزایش ساعات تدریس معلمان را در دستور کار خود دارید حال برای اثبات عدم کشش بیشتر برای افزایش ساعات تدریس معلمان طی مقایسه زیر، به بررسی این مهم پرداخته می شود:
عوامل مؤثر بر زمان آموزش يك موضوع
بر اساس مدل کارول ، زمان لازم برای یادگیری یک موضوع درسی برای دانش آموزان به پنج عامل زیر بستگی دارد:
الف - استعداد و ظرفیت یادگیری
ب - توانایی و قابلیت فراگیرنده برای فهم موضوعی خاص.
ج - تمرکز بر یک موضوع
د - فرصت های یادگیری یا زمان مجاز برای یادگیری.
ه - ماهیت موضوع یادگیری
لازم است دقت نمائیم زمانی که آموزش دهندگان و محققان در بارۀ زمان اختصاص یافته به آموزش صحبت می کنند ، منظورشان یکی از موارد زیر است:
*زمان مدرسه : منظور میزان زمانی است که در مدرسه صرف می شود و بیشتر به تعداد روزهای تشکیل مدرسه در یک سال اشاره دارد.
*ساعت کلاس : میزان ساعتی که هر روز به کلاس اختصاص می یابد و شامل وقت ناهار و زنگ تفریح و .... نیز می شود.
*زمان لازم برای هر موضوع درسی : زمانی است که برای آموزش یک مادۀ درسی خاص صرف می شود و به دانش ویژۀ دانش آموزان و مفهوم و مهارت های درسی بستگی دارد.
*زمان درگیر شدن در فعالیت : مدت زمانی است که دانش آموزان به موضوع درسی توجه و در فعالیت یادگیری شرکت می کنند. این زمان صرف فعالیت هایی نظیر ارتباط اجتماعی با دیگران ، رفتارهای ضداجتماعی و.... می شود.
*زمان مردۀ آموزشی : زمانی که در طول هر کلاس یا ساعت درسی ، هیچ کاری در آن انجام نمی شود. زمانی که به هر دلیلی معلم در مدیریت آن زمان ناموفق بوده است. اندرسون معتقد است که زمان اختصاص یافته به آموزش از ارزش ها سخن می گوید.
میانگین ساعات آموزشی در یک سال تحصیلی (تعداد روزها) و طول مدت یک روز آموزشی در 9 کشور جهان این طرح شما چه به صورت داوطلبانه و یا اجباری و یا اختیاری که با گذشت زمان به اجبار تبدیل خواهد گشت ، خواسته های معلمان را زیرکانه استتار نموده است و انحراف معیاری جهت ابراز آن گردیده است
تعداد روزها / طول مدت یک روز آموزشی برحسب دقیقه
************* / ***************************************
آلمان 1050 / 300
انگلیس 960 / 300
آمریکا 1014 / 338
ایران 1110 / 360
تایوان 1177 / 318
ژاپن 1050 / 230
فرانسه 1073 / 370
کانادا 925.5 / 304
کره جنوبی 978 / 264
میانگین 29. 1033 / 311 (1)
اگر به آمار ارائه شده دقت نمائید تعداد روزها و طول مدت یک روزۀ آموزشی کشور ایران از میانگین جهانی در حد بالایی است. پس زمان آموزش در کشور ایران غیراستاندارد و یا کم نیست که قصد افزایش ساعات تدریس معلمان را در دستور کار خود دارید.
در ضمن میزان حقوق دریافتی معلمان با ساعات کاری آنها تناسبی مستقیم دارد. یعنی هر چه ساعات تدریس بیشتر ، حقوق نیز بیشتر و برعکس.این تناسب در مقایسه با کشورهای دیگر صدق نمی کند. و اگر قصد تمام وقت کردن معلمان را دارید ابتدا حداقل حقوق سه میلیون تومان را باید اِعمال نمائید و سپس به این کار دست بزنید. با افزایش 18 درصد فوق العاده شغل ( که قبلا 25 درصد ذکر کرده بودید ) اوضاع اقتصادی و یا زندگی معلمان بهبود نمی یابد.
واقعیت این است که این حداقل حقوق حق قانونی معلمان است و برای تضمین و حفظ سلامت جسمی - روانی معلمان ، کششی برای افزایش ساعات کاری آنان ، وجود ندارد.
درد اصلی معلمان که در مجموع تجمعات و اعتراض ها و حتی در تحصن اخیر، عدم تأمین اقتصادی و ناهمگنی سطح حقوق دریافتی شان با کارمندان سایر وزارتخانه هاست که از آن به همسان سازی و یا همترازی حقوق یاد می شود. ما معلمان برای بهبود سطح معیشت زندگی ، برخورداری از رفاه نسبی و خدمات بیمه درمانی و تکمیلی کاهنده هزینه ها به عنوان پشتیبان سلامتی فرهنگیان ،بهبود کمیت و کیفیت آموزشی ، تغییر کتب درسی و محتوای آن و....
بارها به شما مسئولین مراجعه کرده ایم اما دریغ از اجرایی شدن آنها. ما نیازی به طرح رتبه بندی که به عنوان دیوار چین مانعی استوار در عدم افزایش حقوق معلمان محسوب می شود، نداریم. بهبود شرایط زندگی من معلم نیازی به تدوین و استیصال طرح های گوناگون ندارد.طرحی که به قانون اجرایی دست نمی یازد همانند لایحه رد شدۀ مجلس است. ما معلمان انتظار عمل واقعی و شفاف شمای مسئول را داریم نه وعده های سرخرمن.
شما مسئولان محترم بعد گذشت سالها ، هنوز قادر به پاسخگوئی برای مطالبات و خواسته های به حق فرهنگیان نیستید، چگونه انتظار دارید طرح تمام وقت شدن را ، آنان بپذیرند؟!
این طرح شما چه به صورت داوطلبانه و یا اجباری و یا اختیاری که با گذشت زمان به اجبار تبدیل خواهد گشت ، خواسته های معلمان را زیرکانه استتار نموده است و انحراف معیاری جهت ابراز آن گردیده است.
محتوای آموزش ، نحوۀ پیاده سازی آموزش و ترکیب فیزیکی کلاس ها و مدارس ما آنقدر جاذب و دلربا نیست که بتوانیم دانش آموزان و یا معلمان را بیشتر از این در مدرسه و یا کلاس درس نگه داریم . نه همانند کشورهای دیگر زنگ تفریح مناسب داریم (30 - 45 دقیقه ) و نه حقوق همانند آنها دریافت می کنیم . شما شرایط مطلوب برای رضایتمندی معلمان را ایجاد کنید تا نگاه منفی جامعه و مسئولان از جمله رئیس جمهور به معلمان اصلاح شود. چگونه می توان به معلم گفت : اگر راضی نیستید از این شغل کناره گیرید؟!
بهتر نیست به دلایل این نارضایتی ، بیندیشید؟ یا به این مهم بیندیشید که چرا دیدگاه آحاد جامعه به معلمان عاری از عزت و افتخار است ؟ علت ارزانی معلم و اجازت جسارت به معلم از کجا نشأت می گیرد؟ چرا در هر ناملایماتی که حادث می شود ابتدا من معلم محکوم می شوم ؟
و اگر جایگاه من معلم اعتباری والا دارد پس چرا در قلۀ رفیع اعتلای ارزش های جامعه قرار ندارم؟
خلاصه آن که گِره از مشکلات ما باز کنید و گِره های بیشمار بر آن روا ندارید.
1 ) مجلۀ رشد آموزش متوسطه آبان 1392 - pdf مقایسه تقویم تحصیلی و زمان آموزش ایران با سایر کشورها - دکتر نیره شاه محمدی.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت داریداین آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید">
