مدیران اعتدالگرای دولت روحانی خودشان را در منطقه مرزی اصلاح طلبان و اصولگرایان تعریف می کنند. اگر فرض را بر این بگذاریم که این مدیران صادقند و واقعا خیر و صلاح مردم را در نظر دارند ، در بهترین حالت طوری حرف می زنند و رفتار می کنند که نه سیخ بسوزد نه کباب . یعنی طرف اصولگرا بر آنها خُرده نگیرد که اصول و مبانی عقیدتی و سیاسی نظام را زیر پا گذاشته اند و طرف اصلاح طلب هم به نوعی بوی انتقاد از وضع موجود و تلاش برای تغییر را ولو به صورت کُددار و سمبلیک از گفتارشان استشمام کند.
پایگاه رای با شنیدن گوشه و کنایه ای دلش را خوش می کند که رایش در انتخابات هدر نرفته است و روحیه اش تازه شود .مسئولیت ها اغلب به گفته رییس دولت به کسانی سپرده شده که “روزه سکوت “گرفته اند و هرگاه دهان باز می کنند اظهار نظر آنها بیشتر لفاظی های بی محتوا است و معمولا “جمع جبری” گفته هایشان صفر یا نزدیک به صفر است. در جمع جبری برخلاف جمع حسابی اعداد با ملاحظۀ علامت مثبت یا منفی آنها با هم جمع می شوند. مثلا جمع جبری مجموعه زیر برابر صفر است. ( ۵a -2a+3a –۶a). این نوع حرف زدن ها و نوشتن های خنثی به منتقدین و فعالان مدنی هم سرایت کرده است. برای اینکه شما را خسته نکنم و کلی گویی هم نکرده باشم، مثالی مشخص می زنم. ما با نوع جدیدی از مدیران دولتی مواجهیم که با رای اصلاح طلبان روی کار آمده اند اما جمع جبری مواضع سیاسی و اظهارات آنها صفر و دیدگاه کارشناسی آنها فاجعه است
آقای بطحایی برای شرکت در اجلاس یونسکو (یواشکی و بی سروصدا ) و بازدید از نمایشگاه ICT وزارت آموزش روسیه (علنی و همراه با تبلیغات ) به مسکو رفته بود. وزیر با راهنمایی و مشاوره غلامرضا کریمی قائم مقام وزیر در امور بین الملل تصمیم گرفت که حین سفر و بعد از سفر به دلیل ملاحظات داخلی در باب سند ۲۰۳۰ ، اصولا اسمی از یونسکو نبرد و از اجلاس یونسکو تحت عنوان “اجلاس مسکو یادکند تا بر اساس آن ضرب المثل معروف ” نه خانی آمد و نه خانی رفت “، صورت مساله را پاک کند ، البته ما هم که طرفدار دولت تدبیر و امید هستیم به زیرکی وزیر و معاونش واقعا درود می فرستیم که هم با زرنگی در اجلاس یونسکو شرکت و قلب ما را شاد کردند و هم با سکوت خود سر اصولگرایان تندرو را که منتظر چنین سوتی های وحشتناکی هستند را به سنگ کوبیدند. البته چون وزیر با ما همسو است، اصلا نمی پرسیم که هزینه حضور هیات ایرانی چه مبلغی بود و یا این سفر چه دستاوردی برای آموزش و پرورش داشت؟ وظیفه ما به هر حال حمایت است. از اقتدار وزیر همین بس که در فضای پرهیاهوی نمایشگاه مسکو به تمام سوالات مرتبط و غیر مرتبط خانم خبرنگار اسپوتنیک با اقتدار و تسلط کامل پاسخ داد و مشت محکمی به دهان استکبار غرب زد و دل برادران روس را شاد کرد.
خبرنگار اسپوتنیک از وزیر آموزش و پرورش ما پرسید : “جمهوری اسلامی ایران چند سال تحت تحریم آمریکا و غرب بوده است. آیا این تحریم های آمریکایی بر سیستم آموزشی ایران تاثیر گذاشته یا خیر، مثلا در زمینه تامین تجهیزات و نرم افزارها؟” خبرنگار با این سوال احتمالا دنبال یافتن نقاط مشترک سیاسی ضد غربی بین ایران و فدراسیون روسیه از زبان وزیر ایرانی است . وزیری که در آن واحد نقش وزیر خارجه و وزیر اقتصاد و وزیر علوم را هم بازی می کند. جواب آقای بطحایی نمونه ای از همان مطلبی است که در ابتدای نوشته گفتم.
ما با نوع جدیدی از مدیران دولتی مواجهیم که با رای اصلاح طلبان روی کار آمده اند اما جمع جبری مواضع سیاسی و اظهارات آنها صفر و دیدگاه کارشناسی آنها فاجعه است وزیر کاری به واقعیت ندارد در درجه اول باید جوابی بدهد که روزنامه کیهان و خبرگزاری فارس و تسنیم از او ایراد نگیرند. پس سینه اش را جلو بدهد و شعار می دهد. اما بعد از هر شعار یادش می آید که بالاخره عضوی از دولت تدبیر و امید است و علاوه براین باید هوای اصلاح طلبان را هم داشته باشد ، پس به دنبال هر شعار قیدی به اظهار نظر خود می زند و در مجموع جمع جبری حرفهایش صفر است. هربار یاد شریعتمداری کیهان می افتد دُز اصولگرایی را افزایش می دهد. بعد فکر می کند که زیاده روی کرده و باید حالی به اصلاح طلبان بدهد، یک چیزی اضافه می کند .
بطحایی می گوید : ” حالا آموزش و پرورش ما همان طور که می دانید چون مبتنی بر یک سری فلسفه داخل کشور و فلسفه بومی کشور خودمان است کمتر تاثیرپذیری دارد از این نوع تحریمات ظالمانه تحمیل شده از سوی آمریکا و بعضی از کشورهای اروپایی و هر از گاهی هم به هرحال بحثش را روش می کنند و شروع می کنند که مجددا این تحریم ها را به کشور ما و به مردم ما واردبکنند . ما در آموزش و پرورش خیر به طور مستقیم از این تحریمات صدمه نخوردیم. اما به طور غیر مستقیم، تاثیراتی که بر تجهیزات آموزشی و فضای آموزشی ما می گذارد بی تاثیر نیست.” فقط می توان نتیجه گرفت که هدف از این سفرها سیاحت با هزینه دولت است. آقای بطحایی اگر یونسکو را عامل دشمنان ایران می داند ، چرا در هیات دولت موضوع خروج ایران از یونسکو را مطرح نمی کند؟
باید از وزیر دانشمند پرسید : ” فقط همین ؟ تاثیرات غیر مستقیم ؟ پس سقوط ارزش ریال به یک سوم قیمت تاثیری روی آموزش و پرورش و معلمان نگذاشت ؟ آخر فلسفه آموزش چه ربطی به اثرگذاری تحریم دارد؟”
البته طبق فرمول اصولگرایان باید دشمن را تحقیر کرد و گفت تحریم ها اثر نداشت. اما بطحایی وسط حرف یادش می آید که دولت روحانی چقدر روی بر طرف کردن تحریم ها سرمایه گذاری کرده . فرمولش را زود پیدا می کند: “مستقیم صدمه نخوردیم اما غیر مستقیم یک اثرات مختصر جانبی روی ما گذاشت!” البته ما از نظر تجهیزات و فن آوری در آموزش و پرورش ضربه زیادی نخوردیم چون اصولا آموزش و پرورش ما متکی به تجهیزات و فن آوری نیست. اما کارکنان وزارتخانه با کاهش ارزش ریال به ته دره فقر سقوط کردند.
احتمالا آقای بطحایی فکر می کند در پاراگراف بالا زیاده از حد به دولت تدبیر و امید امتیاز داده ، بلافاصله برای ایجاد تعادل شتابزده می گوید : “یک نکته ای اجازه بدهید من عرض بکنم و آن اینکه واقعا اگر در یک جاهایی تحریم های آمریکا به ویژه در حوزه فرهنگ و آموزش ما که از حیث مبانی تفاوت ماهوی با آموزش و پرورش غرب داره [ضربه زده ] یه جاهایی، این تحریمات خودش یک حسنی برای ما داشته و در حقیقت ویژگی مثبتی برای ما برای ما نیز داشته، چرا که به ما اجازه داده شده تا کارهایمان را با استفاده از مبانی که داریم خودمان انجام بدهیم. ولی در کل، این تحریمات اثر مادی، اقتصادی و سوء آموزشی بر نظام آموزش و پرورش ایران نگذاشت.”
بطحایی می خواهد گروه های افراطی اصولگرا را هم از خودش راضی کند . آنها می گفتند تحریم ها کاغذپاره است اما بطحایی می گوید : “تحریم ها یک حسنی برای ما داشته “. او مثل یک اصولگرا از نوع بی ترمز تحریم ها را ربط می دهد به “مبانی اعتقادی” . انگار نه انگار که عدد و رقم می شناسد. اینکه آسمان مبانی را به ریسمان تحریم ببافی مهم نیست، مهم این است که حرفهایی بزنی که هم به عنوان وزیر روحانی باب طبع پایداری چی ها باشد و هم میزبان روس را خوش آید. اما آقای بطحایی یک واقعیت مهم را نادیده گرفته است:
“معلمان و سایر کارکنان آموزش و پرورش”! بلایی که تحریم ها سر زندگی معلمان آورد را از قلم انداخته است.
در فرمول بندی سیاسی وزیر ، تحریم فقط یک موضوع سیاسی است که با رجز خوانی خنثی می شود. بر خلاف آنچه بطحایی با عینک سیاسی می بیند. تحریم یک واقعیت دردناک بود که روی آموزش و پرورش تاثیر گذاشت، آنهم تاثیر مخرب و خانمان بر باد ده .
نیازی نیست که به آقای بطحایی یادآوری کنیم که با افزایش قیمت دلار از ۱۱۰۰ تومان طی دوسال به ۳۵۰۰ تومان ارزش واقعی حقوق معلمان به یک سوم قبل از سال ۹۰ کاهش یافت و نه تنها همه افزایش حقوق های سالهای قبل از آن خنثی شد بلکه معلمان مبلغی هم بدهکار شدند.
هنوز جامعه و دولت از زیر بار تحریم های دور قبل ۹۰ تا ۹۲ خارج نشده اند که آقای بطحایی با شیرین زبانی می گوید: ” این تحریمات خودش یک حسنی برای ما داشته و در حقیقت ویژگی مثبتی برای ما برای ما نیز داشته، چرا که به ما اجازه داده شده تا کارهایمان را با استفاده از مبانی که داریم خودمان انجام بدهیم.”
بطحایی، امروز، وزیر دولت تدبیر و امید است و زیست در شکاف های مرزی دولت با اصولگرایان را باید کنار بگذارد. وجود یک فرد اصولگرای واقعی در دولت ایرادی ندارد اما وجود مدیران دوزیست مخرب است و رییس جمهور بارها از این مساله شکایت کرده است. بطحایی اگر صداقت داشت باید صریحا می گفت که تحریم ظالمانه و بد است و زندگی معلمان را تباه کرد. هنوز اثرات کامل افزایش جهشی قیمت دلار در فروردین ۹۷ در زندگی شهروندان کاملا عیان نشده است اما نگرانی ها از تکرار اتفاقات دو سال پایانی دولت دهم مشهود است. بطحایی به جای رجزخوانی در مورد تحریم باید تلاش کند مانع برقراری تحریم های جدید شود.
این گونه شرکت در مجامع بین المللی افتخار که هیچ ، حتی ذره ای فایده برای دولت و اصلاح طلبان ندارد و حتی اسباب سرشکستگی است.
شما به عنوان وزیر دولت روحانی در کنفرانس یونسکو شرکت می کنی اما نامی از یونسکو نمی بری ؟ کجای این مایه سرافرازی دولت و ملت است؟
فقط می توان نتیجه گرفت که هدف از این سفرها سیاحت با هزینه دولت است. آقای بطحایی اگر یونسکو را عامل دشمنان ایران می داند ، چرا در هیات دولت موضوع خروج ایران از یونسکو را مطرح نمی کند؟
در فرمول بندی سیاسی وزیر ، تحریم فقط یک موضوع سیاسی است که با رجز خوانی خنثی می شود از این ساده تر، چرا در اجلاس یونسکو در مسکو شرکت می کند؟ این اجلاس چه در مسکو و چه در واشنگتن ، اجلاس یونسکو است. حالا که شرکت کرده چرا از بیان آن واهمه دارد و هزار تا حرف متفرقه می زند که مساله شرکت در اجلاس یونسکو را بپوشاند؟
همانگونه که در ابتدا گفتم ما با نوع جدیدی از مدیران دولتی مواجهیم که با رای اصلاح طلبان روی کار آمده اند اما جمع جبری مواضع سیاسی و اظهارات آنها صفر و دیدگاه کارشناسی آنها فاجعه است.
حسن روحانی از روزه سکوت مدیران دولتی شکایت می کند . اما سکوت فضیلت دارد. حداقل در آموزش و پرورش مدیران سکوت نکرده اند . حرف می زنند، اما مواظبند که جمع جبری صحبت هایشان صفر باشد یا موازنه کمی به نفع اصولگرایان مخالف دولت سنگین تر باشد.
ما هم به عنوان طرفداران خوشحال اصلاح طلبی دلمان خوش است که به جای تقی ، نقی وزیر و قائم مقام و مدیرکل است.