فزونی تعداد فرهنگیان بدان درجه شامه منفعت طلبی برخی سازمانها را تحریک می نماید که دست به شگردهای قانونی اما در واقع تله های اقتصادی می زنند. مورد زیر یکی از این موارد سودجویانه است. مطالعه فرمائید:
" آغاز طرح تخفیف ویژه به فرهنگیان در شعب فروشگاه های زنجیره ای افق کوروش با " ملی کارت " با همکاری بانک ملی ایران ، طرح ارائه تخفیف ویژه به فرهنگیان در فروشگاه های زنجیره ای همواره تخفیف افق کوروش آغاز شد.
به گزارش شمانیوز:
در راستای امضای تفاهم نامه میان این بانک و فروشگاه های زنجیره ای افق کوروش، آموزگاران و فرهنگیان می توانند با استفاده از "ملی کارت" خود، اقلام مصرفی مورد نیازشان را از فروشگاه های زنجیره ای افق کوروش در سراسر کشور خریداری کنند و علاوه بر تخفیف‌های معمول، از تخفیف های مازاد و ویژه فرهنگیان نیز بهره مند شوند. در این طرح، آموزگاران و فرهنگیان با خرید بیش از 100 هزار تومان در ماه از شعب فروشگاه های زنجیره ای افق کوروش از دو درصد تخفیف مازاد، با خرید بیش از 200 هزار تومان در ماه از سه درصد تخفیف مازاد، با خرید بیش از 400 هزار تومان در ماه از چهار درصد تخفیف مازاد و در خرید بیش از 500 هزار تومان در ماه از پنج درصد تخفیف مازاد به کل خرید ها بهره مند خواهند شد.هر دوره خرید در طرح تخفیف ویژه به فرهنگیان به صورت ماهانه از ابتدا تا انتهای ماه شمسی در نظر گرفته می شود و مجموع خرید های صورت گرفته با یک کارت به صورت متمرکز در تاریخچه خرید آن کارت ذخیره می شود." ***
قبلا نیز با طرح هایی چون کارت خرید بانک سرمایه یا کارت خرید کالاهای ایرانی ، نیز از سر محبت و بزرگواری برخی بانک ها تله های خرید برای ما فرهنگیان گذاشته بودند، که خیری از آنها ندیدیم . صندوق ذخیره فرهنگیان نیز نقشه ماهرانه ای برای اندک اندک سرمایه معلمان بود که عاقبت آن و بانک سرمایه بر همگان مشهود است. راستی چرا فقط معلمان و سایر مشاغل خیر ؟ فقط به دلیل زیادی تعداد مان یا دلایل دیگری دارد؟!
طرح بانک ملی در جهت وادارسازی معلمان برای خرید از فروشگاه های زنجیره ای افق کوروش است ، اما سقف تخفیف های تعیین شده ، قدری جای تأمل دارد ! چرا به بهای زیاد بودن تعداد فرهنگیان ، تله های اقتصادی برای آنان می گذارید ؟ مگر ما معلمان در خواب گرانیم؟
چند نکته قابل تأمل :
اول آن که اگر آموزش و پرورش خود در سراسر کشور تعاونی مصرف دارد چرا به عقد چنین تفاهم نامه هایی چشم می پوشد؟
دوم آن که چند درصد از فرهنگیان کشور از تعاونی های مصرف آموزش و پرورش خرید می نمایند و آیا رضایت خاطر دارند؟
سوم آن که چرا آموزش و پرورش به تقویت تعاونی های خود نمی پردازد و اجازه تطمیع به هر مرکز و شعبه ای از بانک یا فروشگاههای زنجیره ای می دهد؟ آیا علت وجود جسارت برای چنین تصمیماتی به دلیل ضعف تعاونی های مصرف آموزش و پرورش نیست؟
چهارم ؛ بهتر نیست آموزش و پرورش با دسترسی به نیروی انسانی بیشتر از سایر سازمانها امروز به تأسیس تعاونی های تولید بپردازد و درآمد حاصل از آن را بین اعضا و هزینه های آموزش و پرورش هر شهر و منطقه خرج کند؟ تا کی ترویج تعاونی مصرف یا تشویق به خرید کالا آن هم با ایجاد و تعمیق فرهنگ مصرف زدگی معلمان در هر ماه با تخفیف 2 تا 5 درصد بیشتر از تخفیفات معمول فروشگاه های کوروش !
پنجم ؛ آموزش و پرورش چرا اجازه می دهد تا هر آن که هوس سودجویی و منفعت طلبی دارد معلمان را جذب نمایند؟ چرا نظارتی برای چنین حرکت هایی وجود ندارد؟ دلیل این غفلت ها چیست ؟ بی ولی نعمت بودن فرهنگیان؟ چرا این تخفیف ها فقط برای فرهنگیان تله گذاری شده است؟ مگر قضات و وکلا و پزشکان و تجار و بازرگانان و......درآمدشان از ما بیشتر نیست ؟ چرا آنان خیر اما ما فرهنگیان بلی ؟ حتی کارگران چرا خیر اما باز ما بلی ؟ از شما می خواهم فقط به این چرایی بیندیشید و بعد به افتادن در چنین گرداب های خرید آزادی کُش تصمیم بگیرید؟
تخفیف 2 تا 5 درصد علاوه بر تخفیف های معمول فروشگاه ، فقط تله اقتصادی است برای به فروش رسانیدن محصولات موجود و رسیدن به سود بیشتر. دقت کنید از این سود بانک ملی و فروشگاههای کوروش سهم می برند. رقابت بین فروشگاه های بزرگ برای جذب خریدار بیشتر باعث اتخاذ چنین تصمیماتی ظاهرا جاذب می گردد . اما یک لحظه چشم باز می کنید و می بینید که اراده و آزادی خرید از دستانتان خارج گردیده است و با کارت های تخفیف ماهانه و سالانه ، عادت به خرید از این فروشگاه یافته اید آن هم با همراهی و گاه اصرار خانواده خود. شما برای برخورداری از تخفیف های ویژه مجبور به خرید کالاهایی خواهید شد که بدان نیاز ندارید یا مجبورید زیادی خرید کنید تا به سقف تخفیف ویژه برسید یعنی 100 تا 500 هزارتومان !
شما این مسیر را در سایه اعتیاد به خرید و مصرف گرایی بدون اختیار با پیامک های فهرست شده از کالاها ارسالی تخفیف خورده ، انجام خواهید داد. تحمیل نظر برای خرید، بدترین شگرد اقتصادی است که آزادی و اختیار فرد خریدار را قربانی می سازد. خود فروشگاه های زنجیره ای یا هایپرمی در تعقیب همین سیاست برای رسیدن به سود بسیار تأسیس می گردند.
فراموش نکنیم که فروشگاه های بزرگ به دلیل خرید ماهانه از واحدهای تولیدی به عنوان مشتری دائمی و پرخرید از این مراکز و همچنین به دلیل خرید از عمده فروش ها ، از تخفیف های قابل توجهی برخور دارند تا حدی که 2 تا 5 درصد تخفیف برای فرهنگیان ، اصلا ضرری برای آنها محسوب نمی شود.
شما همانند یک فرد هیپنوتیزم شده تبدیل به خریدار دائمی چنین فروشگاهی خواهید شد که قدرت ایستادن و تأمل و تفکر برای چرائی خریدهای خود را نخواهید داشت.
همکاران محترم !
با اختیار و اراده خودمان به اندازه نیاز واقعی زندگی مان خرید کنیم و اجازه ندهیم دیگران برای سودجوئی خودشان ما را آلت دست قرار دهند و به این سئوال بار دیگر بیندیشیم که چرا فقط ما فرهنگیان به عنوان طعمه برای چنین تفاهم نامه هایی انتخاب می شویم ؟ !! برای حمایت یا اسارت ؟ !!!!!
***منبع: روابط عمومی بانک ملی تاریخ انتشار : ۲۸ فروردين ۱۳۹۷ - کد خبر: ۸۵۸۱۸۲
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید