باز مهر از راه می رسد و چند روزی همه ی رسانه ها و اذهان از آموزش و پرورش، ایده آل ها ، مشکلات و باید و نبایدها حرف می زنند. در این میان زخم های کهنه ی این دستگاه عریض و طویل بیشتر نمایان می شود. به نوعی هر سال حرف و حدیث ها تکرار می شوند، تکراری که حاصلی جز ملال برای معلمان ،و بی انگیزگی برای متعلمان ندارد.
گویی همه ی ما به این اوضاع و احوال رضایت داده ایم و فقط از سر رفع تکلیف گه گاهی زبان به انتقاد گشوده ایم تا به نوعی ازقافله ی نقادی عقب نمانیم. اما بیاییم برای یک بار هم که شده با خودمان رو راست باشیم و تلنگری به خودمان بزنیم.
بلی ؛ خودمان!
ما معلمان! ما معلمان که الهه ی تغییر هستیم،اگر می بینیم که دولت به هر دلیلی آموزش و پرورش را در اولویت قرار نمی دهد؛ حداقل خودمان به این موضوع تن ندهیم و گمان نکنیم اگر قرار به نادیده گرفتن ماست پس ما بازنده دایمی این داستان خواهیم بود و محکوم به این سرنوشت هستیم و نمی شود کاری کرد؛ چرا فکر نمی کنیم شاید، ما هم در این موضوع مقصر هستیم و خود نیز به این وضعیت دامن زده ایم و در دیده نشدنمان سهیم هستیم ؛ بیاییم برای یک بار هم که شده خارج از عوامل بیرونی روی خودمان متمرکز شویم و ببینیم سهم ما از این اوضاع آشفته چقدر است ؟
چقدر خودمان برای بهتر شدن اوضاع تلاش کرده ایم ؟
آری !
بیاییم برای یک بار هم که شده خارج از عوامل بیرونی روی خودمان متمرکز شویم و ببینیم سهم ما از این اوضاع آشفته چقدر است من نیز از مشکلات ، محدویت ها ،اجبارها و ...خبر دارم، اما قصد دارم از خودم بگویم و تغییر را شروع کنم. از خویش بپرسم در یک سال گذشته چقدر روی صلاحیت های حرفه ای خود کار کرده ام ؟
چقدر از تعطیلات تابستان برای به روز رسانی اطلاعتم استفاده کرده ام ؟
چقدر به مهارتهای تخصصی و مورد نیاز حرفه ام همت گماشته ام ؟
چه اطلاعاتی از فضای مجازی و الکترونیکی دارم ؟
آیا با مهارت های ارتباطی و سواد رسانه ای آشنا هستم ؟
آیا با مفهوم اخلاق حرفه ای در حوزه ی تعلیم و تربیت آشنایی دارم ؟
آیا به مشکلاتی که خودم و همکارانم در یکسال گذشته با آن مواجه بوده ایم تامل کرده ام؟
اگر بخواهیم به این پرسشها ادامه دهیم ،می توان یک لیست بلند پایه تهیه کرد که مخاطبش خود ما هستیم، و چه بسا اگر در حل و بهسازی این موارد تلاش نماییم بسیاری از مشکلات دیگر هم حل می شوند.
آری !
تا خودمان نخواهیم هیچ مشکلی حل نخواهد شد، باید بدانیم ،مشکلات مربوط به خودمان جز با تشریک مساعی قابل حل نیست و باید اولین قدم را فقط از سر رفع تکلیف گه گاهی زبان به انتقاد گشوده ایم تا به نوعی ازقافله ی نقادی عقب نمانیمخودمان برداریم و تا اراده و عمل نداشته باشیم اتفاقی رخ نخواهد داد.
ما باید با حرفه ای فکر کردن و عمل کردن، مطابق آنچه یک معلم در دنیای امروز به آن مجهز است خود را در سیستمی معیوب سرآمد کنیم و به متولیان امر بفهمانیم که تغییرات لازم و نافع جز ،از توجه واقعی و نه شعاری، به ما می گذرد.
به عبارت دیگر ، تا ما به معنای واقعی خود را آماده نکنیم حتی به فرض محال، تغییراتی هم بخواهد رخ دهد چون آمادگی نداریم حتما با شکست مواجه خواهیم شد و سودی برایمان ندارد.
پس بیاییم با قبول همه شرایط و سختی ها که تکرار مکرر آن جز ناامیدی حاصلی نخواهد داشت.
برای سال تحصیلی جدید با فکری نو ،تازه تر از آنچه که در سالیان گذشته تجربه کرده ایم ،تغییر را از خودمان آغاز کنیم و باور کنیم که اگر ما بخواهیم هر مشکلی قابل حل است.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید