گروه گزارش/
بند 14 از ماده 9 قانون تشکیل شورای عالی آموزش و پرورش ( تعداد اعضای رسمی یا پیوسته ) می گوید :
« سه نفر صاحب نظر از نمایندگان معلمان یا مدیران مدارس از هر یک از دوره های تحصیلی ، به انتخاب شورای معاونان وزارت آموزش و پرورش ( حداقل یک نفر از آنان از بین زنان انتخاب شود ) ».
در دوران وزارت « محمد بطحایی » انتخاب این سه نفر به معلمان واگذار شد و در انتخاباتی که با تبلیغات فراوان برگزار شد و در جامعه ی حدودا یک میلیونی معلمان فقط 65 هزار مشارکت کردند .
انتظار می رفت منتخبان شورای عالی آموزش و پرورش با طرح مسائل راهبردی و چالشی در آموزش و پرورش و گزارش دائمی و صادقانه به افکار عمومی بتوانند حداقل بخشی از « اعتماد از دست رفته » را به جامعه ی معلمان برگردانند و آنان را همراه کنند ؛ اما در این 4 سال چنین انتظاری آن گونه که بایسته و شایسته بود برآورده نشد .
انتظار می رفت این سه نفر در کنار تعامل با « رسانه ها » و « تشکل های معلمی » بتوانند کارکرد نظارتی را در شورای عالی آموزش و پرورش احیا و یا حداقل با « طرح پرسش » ، افکار عمومی را نسبت به کارکرد مهم و راهبردی این شورا آگاه و کنش گر کنند .
انتظار می رفت « این سه نفر » در برابر حق وتوی « شورای عالی انقلاب فرهنگی » که فاقد جایگاه حقوقی و قانونی است حرفی بزنند و از استقلال حرفه ای آموزش دفاع کنند .
انتظار می رفت این سه نفر در برابر بودجه ی هنگفت نهادهای فرهنگی موازی با آموزش و پرورش که کار خاصی برای « فرهنگ » و ارتقای آن نمی کنند آگاه سازی کنند .
انتظار می رفت این سه نفر در میان 22 نفر ، برای تشکیل « سازمان نظام معلمی » تلاش کنند و حداقل از این مصوبه شورای عالی آموزش و پرورش دفاع منطقی ، مجدانه و مستمر کنند تا معلم صاحب جایگاه حرفه ای در ایران شود .
اما چنین نشد .....
فرصتی بود که از دست رفت .
حبیب الله گودرزی به « صدای معلم » می گوید که دیگر انتخاباتی برگزار نمی شود و این سه نفر هم مطابق روال پیشین ، انتصابی خواهند بود .
در زمان وزارت بطحایی و پس از آن تلاشی برای تغییر حداقل این بند از ماده 9 نشد و اکنون دولت سیزدهم هم که اساسا باوری به چنین ساز و کارهایی ندارد ترجیح می دهد تا احتمالا « صدای منتقد و یا مخالفی » از شورای عالی آموزش و پرورش بلند نشود و همچنان « اخبار خوب » از درون این وزارتخانه ساطع شود و روزمرگی در آموزش همچنان بی رقیب بتازد.
پرسش این است ؛
وقتی قرار است از مجموع 22 نفر عضو این شورا و از بین حدودا یک میلیون معلم ، معلمی در اعضای شورا نباشد ؛ چه ضرورتی دارد نام این شورا، شورای عالی آموزش و پرورش باشد؟
در ترکیب شورای 22 نفره، عضویت رئیس جمهوری که هیچ وقت در جلسات شرکت نمی کند چه ضرورتی دارد؟
حضور نمایندگان وزارتخانه های صنعت و معدن و کشاورزی در این شورا به چه دلیل می باشد؟
عضویت یک مجتهد در شورا به دلیل کدام دغدغه صنفی معلمان است؟
پایان گزارش/
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
