گروه گزارش/
این گونه که به نظر می رسد ؛ « رضامراد صحرایی » وزیر آموزش و پرورش دولت سیزدهم علاقه مفرط و عجیبی به برگزاری نشست هایی تحت عنوان « ملاقات های مردمی » دارد . آیا منطقی نیست که بساط ادارات بیش از 700 منطقه آموزشی کشور را برچینید و آقای وزیر خودشان و یک تنه ، مسائل را سامان دهی کند و امور را بر مدار خویش قرار دهد ؟
ملاقات هایی که به اذعان خود پرتال وزارت آموزش و پرورش به طور عمده حول مسائل زیر می چرخد : ( این جا )
« مهاجرت پرسنل اداری به مدارس؛
دانشجو معلمان؛
مسکن فرهنگیان؛
آزمون استخدامی آموزگاری؛
تکمیل ظرفیت آزمون‌های استخدامی؛
پذیرش دکتر معلمان »
پرتال وزارت آموزش و پرورش چنین می نویسد :
« به گزارش مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش؛ چهارشنبه ها صبح، در وزارتخانه آموزش و پرورش، رخدادهای زیبایی مشاهده می‌شود، از شور و شوق کارکنان ستادی که شرایط را برای دیدار مردمی معلمان گرانقدر و مراجعه کنندگان با آقای وزیر و برخی مسئولان ارشد وزارتخانه آماده می کنند
تا حضور مراجعه کنندگان که هر کدام از گوشه‌ای از این سرزمین پهناور آمده‌اند، تا بتوانند مسایل شان را بدون واسطه به عالی‌ترین مقام وزارت برسانند.
معلمی دغدغه مند از منطقه‌ای بسیار دور به پایتخت آمده تا طرحی به آقای وزیر در خصوص مناطق محروم دهد.
وزیر آموزش و پرورش بسیار از وی تقدیر می‌کند و دستور به بررسی طرحش می‌دهد.
..... آقای وزیر کامل به حرف‌هایشان گوش می‌دهد، درخواست‌هایشان را می‌خواند و شمرده شمرده در خصوص خواسته‌هایشان توضیح می‌دهد.
برخی را دستور و ارجاع می‌دهد به مسئولان مربوطه، در خصوص برخی مسایل از برنامه‌ها و اقدامات پیش رو می‌گوید و در خصوص برخی درخواست‌ها، شرایط قانونی و آیین نامه‌های مربوطه را تذکر می‌دهد.
مراجعه کننده‌ای، طرحی آورده است با موضوع عملی سازی درس دینی و قرآن، آقای وزیر بسیار استقبال می‌کند و دستور پیگیری و بررسی می‌دهد.
جلسه چندین ساعته ملاقات مردمی وزیر آموزش و پرورش پایان می‌یابد .»
اما پرسش این است که این ملاقات کنندگان که بسیاری از آنان « درخواست های شخصی » دارند ؛ آیا نمی توانند در همان منطقه و یا اداره مشکل و یا درخواست خود را مطرح کنند و حتما باید به سراغ بالاترین مقام اجرایی یک وزارتخانه بروند ؟
اگر قرار است کسی به فرض طرحی را ارائه کند ؛ بهتر نیست که در همان محل خدمت خود این کار را انجام دهد ؟
وزارت آموزش و پرورش از کدام شور و شوق کارکنان ستادی سخن می گوید ؟
آیا این مساله مبین آن نیست که بوروکراسی زاید در سیستم فشل اداری با کارمندانی بی انگیزه و البته طلبکار از ارباب رجوع ؛ چنین صحنه هایی را رقم می زند و این ها جای افتخار است ؟
اگر چنین است ؛
آیا منطقی نیست که بساط ادارات بیش از 700 منطقه آموزشی کشور را برچینید و آقای وزیر خودشان و یک تنه ، مسائل را سامان دهی کند و امور را بر مدار خویش قرار دهد ؟
و این در حالی است که از زمان رای اعتماد مجلس انقلابی به آقای صحرایی شش ماه می گذرد و ایشان میانه ی چندانی با برگزاری نشست های رسانه ای ندارد و البته به نظر می رسد جز « صدای معلم » هم فرد و یا جریان دیگری پی گیر چنین مطالبه ای نیست .
پرسش « صدای معلم » آن است که آیا آقای وزیر از برگزاری این گونه نشست ها هراس دارد و ترجیح می دهد در یک فضای کنترل شده و آرام و از موضع « بالا » با برخی از معلمان که اکثرا مشکلات شخصی دارند ؛ درد و دل کند و روابط عمومی هم پُز « مردمی بودن » دولت سیزدهم را بدهد ؟
« صدای معلم » از همان ابتدای روی کار آمدن دولت سیزدهم می دانست که مسئولان وزارت آموزش و پرورش توان و تحمل پرسش گری و پرسش های رسانه های مستقل و منتقد را نخواهند داشت و به همین علت از همان ابتدا « صدای معلم » را از حضور در این نشست ها منع کردند .
اما پرسش این است که آیا با حذف این رسانه ، اعتماد عمومی به وزیر آموزش و پرورش بیش تر شده است ؟ از زمان رای اعتماد مجلس انقلابی به آقای صحرایی شش ماه می گذرد و ایشان میانه ی چندانی با برگزاری نشست های رسانه ای ندارد و البته به نظر می رسد جز « صدای معلم » هم فرد و یا جریان دیگری پی گیر چنین مطالبه ای نیست
آیا شکاف « اداره » و « مدرسه » کم تر شده است ؟
پیش تر ؛ مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری در گزارشی با عنوان «آینده‌پژوهی ایران ۹۶» به بررسی مهم‌ترین اولویت‌های کلان کشور پرداخته بود این گزارش صد اولویت مهم کشور در سال‌جاری را با نگاه همزمان به نظرات کارشناسان، فضای خبری کشور، گزارش‌های بین‌المللی و ترندهای شبکه مجازی پیش‌بینی و اولویت‌بندی کرده بود . ( این جا )
در این گزارش از ده چالش اصلی یکی هم به سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی مرتبط است .
اتاق فکر وزارت آموزش و پرورش کجاست ؟
پیش تر در پرتال وزارت آموزش و پرورش ، بخشی به نام « نظرسنجی » داشت که به همت تیم پیشین روابط عمومی حذف شد .
پرسش این است که واقعا روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش این دولت چه برنامه ای برای بحران سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی حداقل در حوزه آموزش و پرورش دارد ؟
این نمایش های بی حاصل و بی فرجام تا کی ادامه خواهد داشت ؟
پایان گزارش/
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
