گروه گزارش/
تنها چند روز پس از انتصاب به پست سرپرستی وزارت آموزش و پرورش ، « رضا مراد صحرایی » که هنوز در مورد عملکرد نزدیک به یک ساله اش در سمت ریاست دانشگاه فرهنگیان شفاف سازی نشده و مورد نقد جدی قرار نگرفته است ؛ سرپرست اقدام به به برگزاری نشست با برخی « تشکل های فرهنگیان » گرفته است .
پرتال روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش اسامی این تشکل ها را چنین اعلام کرده است : ( این جا )
« کانون تربیت اسلامی، جامعه اسلامی فرهنگیان، جمعیت اسلامی فرهنگیان، جمعیت فرهنگیان جوان، هیئت هم اندیشی بسیج فرهنگیان، جمعیت فرهنگیان جهادی، کانون فرهنگیان شاهد و ایثارگر، کانون مدارس اسلامی، جمعیت معلمان و فرهیختگان، گروه معلمان فکور، کنگره معلمان انقلاب اسلامی » .
در این نشست ؛ تشکل هایی مانند سازمان معلمان ایران ، انجمن اسلامی معلمان ایران ، مجمع فرهنگیان ایران اسلامی و کانون صنفی معلمان حضور ندارند .
با وجود آن که در پرتال وزارت آموزش و پرورش معمولا « گزارش تصویری » نشست ها منتشر می شوند اما ترجیح داده شده در نخستین نشست رسمی سرپرست وزارت آموزش و پرورش به همان یک عکس منضم در خبر بسنده شود . چند درصد از معلمان کف مدرسه این تشکل ها را می شناسند و به آن ها اعتماد دارند ؟
مطابق معمول از پرسش های مخاطبان خبری نیست و به نظر می رسد سرپرست در نقش یک « سخنران » نظرات و مطالبات خود را یک سویه بیان کرده است .
« مراد صحرایی » در ابتدا چنین می گوید :
« اولین جلسه خود را برای درک بیشتر مسائل آموزش و پرورش و معلمان به تشکل های فرهنگیان اختصاص داده ام، زیرا می دانم تشکل ها با کف مدرسه و معلمان ارتباط نزدیکی دارند . »
نخستین پرسش « صدای معلم » آن است که این تشکل ها واقعا چند درصد از معلمان و افکار عمومی فرهنگیان را نمایندگی می کنند ؟
آیا از شعار دادن خسته نشده اید ؟ چند درصد از معلمان کف مدرسه این تشکل ها را می شناسند و به آن ها اعتماد دارند ؟
سرپرست وزارت آموزش و پرورش می گوید : وقتی هنوز در این کشور ؛ « معلمی » حرفه ای تخصص محور به شمار نمی آید و نهادی برای ارزیابی صلاحیت های حرفه ای و شایستگی های شغلی مانند « سازمان نظام معلمی » هنوز وجود ندارد سخن گفتن از شان و منزلت حرفه ای معلم بیش از یک شوخی و طنز تلخ چیز دیگری نخواهد بود .
« معلمی مسئولیت سنگینی است و دارای جایگاه ویژه ای است، نباید شان معلم به فهم دیگران مرتبط شود، شان معلم مربوط به ماموریت معلم است، لذا نباید شان معلم به حقوق و دریافتی معلم متصل شود، بنابراین باید به عنوان متولی نظام تعلیم و تربیت شان معلمان را حفظ و مسایل معیشتی آنان را حل کنیم و باید رسالت خود را ایجاد و ارتقای شان معلم بدانیم . ».
آیا در حال حاضر مشکل اصلی ، در شان و جایگاه معلم است و یا فهم دیگران ؟
واقعا جامعه چه برداشت و تصوری از جایگاه معلم دارد ؟
پس از گذشت بیش از چهار دهه از انقلاب اسلامی ؛ سرپرست وزارت آموزش و پرورش که معلمان را بیش تر در نقش « مامور » می داند تا در نقش راهبری جامعه ؛ به این پرسش راهبردی پاسخ دهد :
چرا هیچ مدرک و سندی در دست نیست که نشان دهد که معلمان در جامعه به عنوان یک «گروه مرجع» برای اقشار دیگر شناخته می شوند و یا شغل معلمی برای جوانان جذابیتی بیش از مشاغل دیگر دارد ؟
آقای مراد صحرایی باید بداند و بفهمد که دیگر وقت شعار دادن و حرف های کلی و قشنگ زدن گذشته و نظایر این قبیل حرف ها را پیشینیان و حتی زیباتر و شکیل تر از وی بیان کرده اند ؛ اما آیا گشایشی در وضعیت موجود حاصل شده است ؟
وقتی هنوز در این کشور ؛ « معلمی » حرفه ای تخصص محور به شمار نمی آید و نهادی برای ارزیابی صلاحیت های حرفه ای و شایستگی های شغلی مانند « سازمان نظام معلمی » هنوز وجود ندارد سخن گفتن از شان و منزلت حرفه ای معلم بیش از یک شوخی و طنز تلخ چیز دیگری نخواهد بود .
سرپرست وزارت آموزش و پرورش در بخش دیگری چنین اظهار نظر می کند :
« حکمرانی آموزش و پرورش فقط از خیابان سپهبد قرنی تهران میسر نمی شود، حکمرانی با خرد جمعی به نتیجه می رسد. حکمرانی در آموزش و پروش بدون مشارکت معلمان و خانواده ها و شنیدن صدای آنها به سرمنزل مقصود نمی رسد. باید مشکلات نظام تعلیم و تربیت از نگاه مدرسه بررسی شود و از جایگاه مدرسه برای آن راه حل ارایه شود، زیرا اگر معلمان همراهی نکنند، هیچ برنامه ای قابلیت اجرایی سازی پیدا نخواهد کرد . »
پرسش « صدای معلم » از سرپرست وزارت آموزش و پرورش آن است که نخست حکمرانی خوب را تعریف کند و توضیح دهد که شرایط لازم و کافی برای تحقق این نوع حکمرانی در حوزه آموزش چیست ؟
آقای مراد صحرایی از کدام « خرد جمعی » می گوید در حالی که آدم های هم فکر و مثل خودش را در یک « دور همی » جمع کرده و برای آنان سخنرانی می کند ؟
آیا از شعار دادن خسته نشده اید ؟
آقای مراد صحرایی واقعا چه برنامه ی شفاف و خرد بنیانی حداقل برای پر کردن « شکاف اداره و مدرسه و ستاد و صف » دارد ؟
سرپرست وزارت آموزش و پرورش در پایان چنین می گوید :
« تشکل ها در تدوین برنامه هفتم توسعه، به آموزش و پرورش کمک کنند . »
واقعا آیا این تشکل ها برای اداره ی معمولی تشکل خودشان برنامه دارند چه برسد به آن که بخواهند برای آموزش و پرورش برنامه و محتوا تولید کنند ؟
صحرایی تصریح می کند: نظام پیشرفت هر کشور در مدرسه شکل می گیرد و بر این اساس باید مدارسی را طراحی نماییم که پیشرفت کشور را رقم می زند. وزیری خوب است که آموزش و پرورش را به مساله اول آن کشور تبدیل نماید و هر کشوری که مساله اول آن آموزش و پرورش باشد، پیشرفت خواهد یافت، زیرا بذر پیشرفت در مدرسه کاشته خواهد شد.
پیش تر هم بیان شد که از این حرف ها و شعارها قبلا بسیار شنیده ایم و بسیاری هم به آن ها اعتماد کردند .
آقای مراد صحرایی
هیچ می دانید که :
حقوق معلمان را برای نخستین بار فقط چند ساعت مانده به آغاز سال نو و البته به صورت قسطی پرداخت کردند .
( یک فرهنگی به نشانه اعتراض در عدم پرداخت حقوق تا تاریخ ٢٩ اسفند در آموزش و پرورش کلاردشت را گِل گرفت )
آیا در سایر دستگاه های حاکمیتی و حتی نهادهای معمولی هم وضعیت چنین بود ؟ شما که دائما نهاد آموزش و پرورش و معلم را « ماموریت گرا » تصور می کنید ؟
شما آموزش و پرورش را هم سنگ و یا هم ردیف سایر نهادها و ارگان ها قرار دهید ؛ مساله اول کشور پیش کش !
پایان گزارش/
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
