گروه گزارش/
وزیر آموزش و پرورش وارد «بندرعباس» شد ( 1 / 11 / 1400 ) ( این جا )
وزیر آموزش و پرورش وارد «کرمان» شد ( 1/ 11/ 1400 ) ( این جا )
وزیر آموزش و پرورش وارد «قم» شد ( 30/ 10/ 1400 ) ( این جا )
وزیر آموزش و پرورش وارد کاشان شد ( 29/ 10/ 1400 ) ( این جا )
وزیر آموزش و پرورش وارد زاهدان شد ( 22/ 10 / 1400 ) ( این جا )
به نظر می رسد از زمان گرفتن رای اعتماد از مجلس شورای اسلامی و تصدی وزارت آموزش و پرورش عمده وقت یوسف نوری وزیر این وزارتخانه در دو چیز خلاصه و محدود شده است :
1- عزل و نصب مدیران
2- سفرهای استانی
در قضیه عزل و نصب ها آن گونه که بر می آید ؛ « داسی » برداشته شده و هر مدیری فارغ از ارزیابی واقعی این که چه نوع عملکردی و کارکردی داشته زده می شود .
فلسفه و هدف سفرهای استانی واقعن برای چیست ؟
اگر قرار است وزیر آموزش و پرورش شخصا در استان ها حضور یابد و به رتق و فتق امور بپردازد پس فلسفه حضور و فعالیت مدیر کل و سایر مدیران در دستگاه برای چیست ؟
به نظر می رسد وزیر جدید آموزش و پرورش اعتمادی به زیرمجموعه و ستاد ندارد و خود راسا می خواهد به امر مدیریت بپردازد .
پرسش « صدای معلم » از وزیر آموزش و پرورش آن است که این همه نمایش و تبلیغات به چه منظوری صورت می گیرد ؟
قرار است از این ها ، چه چیزی عاید آموزش و پرورش و معلمان شود ؟
پرسش این است که اولویت های آموزش و پرورش و چالش های این وزارتخانه از نظر وزیر چه چیزهایی هستند ؟
واقعن آقای نوری برای مسائلی مانند « رتبه بندی معلمان » که برای قاطبه معلمان به یک دغدغه و دل مشغولی تبدیل شده و به سد شورای نگهبان برخورد کرده چه برنامه و راه حلی دارد ؟
آیا مجموعه وزارت آموزش و پرورش که این طرح را در قالب لایحه به مجلس بردند در مورد مشکلات احتمالی آن فکر نکرده بودند ؟
جایگاه « سازمان نظام معلمی » به عنوان نهاد احراز کننده صلاحیت ها و شایستگی های حرفه ای معلمان و تضمین کننده آموزش حرفه ای به عنوان مهم ترین عامل ارتقای جایگاه و پرستیژ شغلی معلمان در کجای هندسه فکری وزیر آموزش و پرورش قرار دارد ؟
وزیر آموزش و پرورش چه برنامه ای حداقل برای اجرای راهکارهایی که در برنامه خود به مجلس معرفی کرده دارد ؟ به عنوان مثال یکی از راهکارها چنین بوده است : پرسش این است که اولویت های آموزش و پرورش و چالش های این وزارتخانه از نظر وزیر چه چیزهایی هستند ؟
« تسهیل راه اندازی و فعالیت قانونی نهادهای صنفی و علمی معلمان با به رسمیت شناختن شأن و حق کنشگری و اظهارنظر تخصصی آنها در ساختارهای سیاست گذاری و تصمیم سازی حوزه آموزش و پرورش رسمی و عمومی برای دفاع قانونمند از حقوق فرهنگیان و کمک به بهبود کیفیت و عدالت آموزشی و پرورشی با تدوین قوانین و مقررات لازم (میان مدت - وزارت آموزش و پرورش، وزارت کشور، معاونت حقوقی ریاست جمهوری )
نزدیک به دو سال است که قرار است مدارس به صورت « حضوری » بازگشایی شوند .
اخبار و گزارش ها نشان می دهند که حتا در شهری مانند تهران آموزش و پرورش در مدارس دچار بی برنامگی و هرج و مرج است و اقدامات فراتر از شعار و حرف نبوده است .
وزیر آموزش و پرورش چه فکری برای حل چالش هایی مانند ترک تحصیل و افت تحصیل و... دارد؟
آیا آقای نوری ، بخش « توصیف وضعیت موجود » را که در برنامه ی خود آورده فراموش کرده است ؟ مسائلی مانند ضعف دسترسی به آموزش رایگان و با کیفیت ؛ بازماندگی از تحصیل 17 درصد از افراد مشمول دوره متوسطه دوم ؛ عدم دسترسی 1.2 میلیون دانش آموز به خدمات آموزش و پرورش مجازی در دوره کرونا ؛ تقلیل مشارکت و ضعف مشارکت پذیری ؛ رتبه پایین ایران در آزمون های بین المللی دانش آموزی و...
آیا شان و جایگاه یک وزیر آن است که به سفر استانی در یک مدرسه سیل زده برود و دستور دهد که :
« صد تا دویست تا بلوک بگذارید بچه ها بروند داخل ؟ »
آیا با این همه نمایش دیگر فرصتی برای فکر کردن برای وزیر آموزش و پرورش می ماند ؟
جایگاه رسانه و افکار عمومی کجاست ؟
آقای وزیر !
پایان گزارش/
( کلیپ ویدئویی زیر را مشاهده فرمایید )
