مجتبی گودرزی، دبیر هیئت مدیره کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز استان لرستان به رویداد ۲۴ می‌گوید: مسئله معلمان سال‌هاست که در جریان است و مسئله اول آنها نیز حقوقشان است که هیچ‌گاه تناسبی با تورم ندارد و همیشه قدرت خرید معلمان کاهش داشته است.
وی ادامه داد: در کنار حقوق، مسائل اختلاف طبقاتی، مدارس غیرانتفاعی، تیزهوشان، هئات امنایی و ... راه انداخته‌اند به نوعی که وزارت آموزش و پرورش از هزینه‌هایش کم کند و هزینه‌ها را از جیب خانواده‌ها تامین کند. در این پروژه معلمان آسیبی نمی‌بینند، زیرا معلمان در هر مدرسه‌ای که باشند براساس رتبه‌ای که دارند حقوق می‌گیرند. این موضوع به دانش آموزان آسیب می‌رساند. مثلا دانش آموزی که در مدرسه عادی درس می‌خواند با دانش آموزی که در مدارس خاص درس می‌خوانند، طبیعتا امکانات آموزشی که در اختیار دارند بسیار متفاوت خواهد بود.
گودرزی با بیان اینکه عدالت آموزشی در کشور وجود ندارد، تصریح کرد: در شهر‌های بزرگ امکانات و معلمان خوبی حضور دارند، اما در مناطق محروم مانند سیستان و بلوچستان، امکاناتی وجود ندارد و حتی مدارس کپری هستند. مورد بعدی مداخله نمایندگان مجلس در مدیریت آموزش و پرورش است. این نمایندگان وقتی انتخاب می‌شوند افراد بی تجربه و وابسته را به عنوان مدیر مدارس انتخاب می‌کنند. صرفا به خاطر تبلیغات که دور بعدی هم بتوانند رای بیاورند. آموزش و پرورش را هم سیاست زده کرده اند. وقتی یک نماینده رای می‌آورد، می‌بینیم رئیس و معاونین اداره و مدیران مدارس تغییر می‌کنند و افراد وابسته به خودشان که ذره‌ای تجربه و تخصص و حتی محبوبیتی میان همکاران ندارند را انتخاب می‌کنند. مدیریت مدارس هم ناکارآمد و ناسالم است.
گودرزی می‌گوید حتی ممکن است که برخی معلمان شرایط رفاهی خوبی هم داشته باشند، اما طبیعتا آن قدر مشکلات دیگر وجود دارد که با سایرین همراه می‌شوند تا بتوانند برخی از مشکلات را حل و فصل کنند.
علی پورسلیمان مدیر سایت صدای معلم به رویداد۲۴ می‌گوید: اعتراضات عمومی معلمان حول محور مسائل معیشتی به سال ۱۳۸۰ برمی‌گردد. در سال ۸۰ معلمان با محوریت سازمان معلمان دور هم جمع شدند و خواسته‌های صنفی مانند حق مسکن و ... داشتند که برخی از آنها با دستور رئیس جمهور وقت انجام شد. اما این روند به سال ۸۵ و قانون لایحه قانون خدمات کشوری برخورد کرد.
معلمان در آن زمان خواسته‌های مشخصی داشتند و بعد از آن هم خواهان اجرایی شدن قانون مدیریت خدمات کشوری بودند. مفهوم رتبه بندی نباید لوث شود که دیگر نتوان بر روی آن کار کرد.
وی ادامه داد: این همه سال گذشته اما هنوز ماده ۶۵ فصل ۱۰ قانون مدیریت خدمات کشوری برای معلمان اجرا نمی‌شود. این بحثی که اکنون تحت عنوان رتبه بندی معلمان مطرح می‌شود هم موضوع چندان جدیدی نیست. در این ماده اعلام شده که هر کدام از مشاغل مرتبط در رتبه‌های پایه، ارشد، خبره و عالی طبقه بندی می‌گردد. یعنی این طرح باید از وقتی تصویب شد اجرا می‌شد اما نه این اجرا شد و نه سند تحول به درستی اجرا شد. در واقع بعد از گذشت چند سال از تصویب قانون مدیریت خدمات کشوری، هنوز این قانون برای معلمین اجرایی نشده است. بسیاری از دستگاه‌های برخوردار خودشان را کنار کشیده اند و از این قانون مستثنا کرده‌اند.
وی ادامه داد: حتی کف مواد قانونی که حداقل‌ها را در نظر می‌گیرد، بازهم برای معلمان اجرایی نشده است. مسئولان چه جوابی دارند که به این موضوع بدهند؟
تحلیل گر مسائل معلمان و آموزش و پرورش با بیان اینکه طرح رتبه بندی معلمان از همان ابتدا هم به شکل نامناسبی مطرح شد، تصریح کرد: رتبه بندی معلمان طرحی برای افزایش حقوق نیست، در واقع رتبه بندی معلمان باید منجر به ارتقای کیفیت بخشی آموزش شود و به سمت حرفه‌ای شدن امکانات، معلمان و آموزش پیش روند. راه رسیدن به حرفه‌ای شدن هم توانمند کردن معلمان است. در همه جای دنیا برای اعتراض‌ها یک روند مشخصی وجود دارد و اگر قرار باشد اعتراضی صورت بگیرد از سوی سندیکا‌ها مشخص می‌شود. اما متاسفانه در کشور ما چنین چیزی وجود ندارد و به جز چند تشکل صنفی که خودشان هم در بسیاری مواقع توان بسیج نیروها و سازمان دهی قابل کنترل ندارند ؛ تجمع هایی پراکنده برگزار می کنند .
به معنای دیگر لایحه رتبه بندی معلمان که اکنون یک دهه از آن می‌گذرد، اکنون به اینجا رسیده است که اغلب معلمان فکر می‌کردند رتبه بندی قرار است حقوق آنها را افزایش دهد. در واقع می‌دانند، اما تصور عموم از این طرح تنها همین نکته است.
رتبه بندی معلمان اگر به درستی انجام شود، بخشی از آن منجر به افزایش حقوق هم خواهد شد، اما هدف غائی افزایش حقوق نیست. نتیجه این اقدام به لوث شدن و بی نتیجه شدن این طرح منجر خواهد شد.
پورسلیمان معتقد است مفهوم رتبه بندی نباید لوث شود که دیگر نتوان بر روی آن کار کرد. قانون مدیریت خدمات کشوری نکات و مواد زیادی دارد که برای معلمان اجرا نشده است و به عنوان مثال ، معلمان کمک های رفاهی مستقیم و غیرمستقیم مانند سایر کارمندان ندارند. این تبعیض قائل شدن باید مهمترین اعتراضی باشد که معلم‌ها ابراز کنند. قبلا هم گفتم اگر شرایط کشور به نحوی است که نمی‌توانند به همه اقشار کمک کنند، حقوق‌های بالا را همسان سازی کنند. به معنای دیگر حقوق‌های بالا را با معدل یا میانگین دریافتی همه کارمندان همسان سازی کنند.
وی افزود: واقعا جای سوال است که اگر بحث آموزش مطرح است، چرا باید یک معلم با مدرک فوق لیسانس یا دکتری، دریافتی زیر ۱۰ میلیون داشته باشد اما همین فرد در نهاد دیگر یا دانشگاه، سه یا ۴ برابر حقوق بگیرد؟ این همه تفاوت قابل توجیه نیست و نمی‌توانیم این را بپذیریم. نمی‌توانیم به معلم بگوییم ساکت باش و اعتراض نکن در حالی که هم ردیف او در وزارت آموزش عالی حقوق چندبرابری دریافت می‌کند.
مساله ای که اعتراض معلمان را شعله ور می‌کند، حس سرخوردگی ناشی از اعمال تبعیض هایی است که در سیستم و به صورت حتی قانونی نهادینه شده است .
مدیر سایت صدای معلم با بیان اینکه مشخص نیست اعتراض‌ها ادامه خواهد داشت یا خیر، گفت: در همه جای دنیا برای اعتراض‌ها یک روند مشخصی وجود دارد و اگر قرار باشد اعتراضی صورت بگیرد از سوی سندیکا‌ها مشخص می‌شود. اما متاسفانه در کشور ما چنین چیزی وجود ندارد و به جز چند تشکل صنفی که خودشان هم در بسیاری مواقع توان بسیج نیروها و سازمان دهی قابل کنترل ندارند ؛ تجمع هایی پراکنده برگزار می کنند .
تنها راه حل این موضوع توجه و اجرایی کردن قانون است.
معلمان می‌گویند اگر نمی‌توانید دستمزد را برای همه افزایش دهید حداقل عدالت را رعایت کنید.
پایان گزارش/
