گروه گزارش/
پس از معرفی « محسن حاجی میرزایی » از سوی دولت به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش به مجلس شورای اسلامی ؛ « محمود مهرمحمدی » در پیامی ضمن انتقاد از این انتخاب نوشت :
" انتخاب کاندیدای وزارت آموزش و پرورش که فرایندی آمیخته با التهابات، تحرکات و هیجانات خاص خودش بود، به ویژه این که تا حدودی وجه فرسایشی هم پیدا کرد به فرجامی انجامید که همه می دانند. من هم مانند اکثریت جامعه علاقه مندان به اعتلای آموزش و پرورش هنوز نتوانستم این اتفاق را هضم کنم.
آیا واقعا موتور آموزش و پرورش که موتور توسعه جامعه است می تواند به دست گزینه جدید روشن شود؟ یا کماکان باصطلاح پت پت کنان به پیش خواهد رفت؟ اگر بتوان اساسا در این وضعیت پیش رفتنی را متصور شد!
اما من در گزینه پیشنهادی، مدل ذهنی دولت را هم می خوانم که در گزاره " وزیر آموزش و پرورش نباید یک عنصر فعال و مطالبه گر کابینه باشد" خلاصه می شود. خدا کند درست نخوانده باشم. در غیر این صورت ابراز تاسف حداقل واکنشی است که می توان نشان داد. "
امروز و پس از رای اعتماد مجلس به وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش ، مهرمحمدی نوشت :
" آقای حاجی میرزایی موفق به کسب رأی اعتماد نمایندگان مجلس شدند و از این لحظه رسماً در مسند وزارت آموزش و پرورش قرار گرفته‌اند.
کثیری از چهره‌های صاحب‌نظر و دلسوز درون و بیرون آموزش و پرورش نسبت به صلاحیت‌های ایشان تردید جدی ابراز کردند. باید تصدیق کرد دوری طولانی مدت ایشان از آموزش و پرورش، به‌طور طبیعی آنچه اهل تحقیق به آن «روایی صوری» می‌گویند را زیر سؤال برده بود و بخشی از افکار عمومی و نخبگان نتوانستند بر این نگرانی‌ها فائق آیند.
اما امروز صورت مسئله تغییر کرده. با تغییر این وضعیت، همه نگرانی‌های دلسوزان باید تبدیل به موجی از انگیزه و انرژی حمایتی شود تا مگر به مدد چنین رخدادی آموزش و پرورش در دورۀ مدیریت ایشان گامی برای رفع نابه سامانی‌های رنگارنگ و مزمن به پیش بردارد. باز هم به زبان اهل تحقیق باید کاری بشود که نوع دیگری از روایی حاصل شود که به آن «روایی پیش‌بین» گفته می‌شود.
واقعاً ممکن است در جناب حاجی‌میرزایی و البته تیم مدیریتی همراه ایشان ظرفیت‌ها و توانمندی‌هایی به منصه ظهور برسد (ان‌شاءالله) که در بازه زمانی کاندیداتوری به هر روی بروز نداشته و همین سبب عدم احراز «روایی صوری» شده باشد. آینده روشن خواهد ساخت. "
نخستین پرسش صدای معلم از سرپرست پیشین دانشگاه فرهنگیان آن است که ابزار اندازه گیری برای تعریف و تبیین ویژگی های مورد قبول میان دولتی ها و نمایندگانی که به آقای حاجی میرزایی رای مثبت دادند با آن چه که در بدنه آموزش و پرورش و ذهن معلمان مطالبه گر می گذرد ، تا چه میزان می تواند هم پوشانی داشته و می توانند به یک " نقطه کانونی " برسند ؟
پرسش از استاد برنامه ریزی درسی آن است که آیا بر اساس منطق کارشناسی می توان پذیرفت که عده ای مبهم و بدون " دلایل اقناع گر " گزینه ای را به آموزش و پرورش و معلمان تحمیل کنند و در ورای آن انتظار همراهی و هم افزایی داشته و به قول آقای مهرمحمدی بدون پیش زمینه های مشخص ، موجی از انگیزه و انرژی حمایتی تولید شود ؟
آیا ابزار اندازه گیری مورد قبول و اجماع افکار عمومی قرار گرفته است ؟
آیا این منطقی و عقلانی است ؟
چرا این روایی پیش بین با وجود رای اعتماد بالای مجلس به سیدمحمد بطحایی به نتیجه دیگری انجامید ؟
آیا قرار است در فرآیند تبدیل " روایت صوری " به " روایت پیش بین " با توجه به عملکرد وزرای آموزش و پرورش در 4 دهه پس از انقلاب معجزه ای رخ دهد ؟
« محسن حاجی میرزایی » مدیر محصول تحزب و تشکل ها بر اساس فرمول جوامع توسعه یافته نیست و قاعدتا تیم مشخص ، مجزا و کارآزموده ای با توجه به فراغت 20 ساله ایشان از دستگاه آموزش برایشان متصور نیست .
تیم و ستاد موجود در وزارت آموزش و پرورش هم قد و عملکردش مورد سنجش و اندازه گیری قرار گرفته است .
از سوی دیگر ؛ شما قبلا از " مدل ذهنی دولت " به این استنتاج منطقی رسیدید که وزیر پیشنهادی نمی تواند یک عنصر فعال و مطالبه گر کابینه باشد .
میانگین و جمع جبری این اعداد و وزن ها در نهایت و در خوش بینانه ترین حالت ، حفظ " وضع موجود " خواهد بود.
مگر آن که استاد برنامه ریزی درسی نیز مانند حاجی میرزایی معتقد به تفکر " تقدیرگرایی " و " نیروهای نامرئی " باشد !
پس آقای مهرمحمدی !
سعی کنید علمی ، دقیق و سنجیده سخن گفته و اسیر جو و احساسات نشوید !
پایان گزارش/
