نخستین گام در جهت پیاده سازی عدالت آموزشی و متعادل ساختن مقوله ی آموزش در ایران انحلال "مدارس خاص" با عنوان "سمپاد" است

گروه گزارش/

آزمون ورودی پایه های هفتم مدارس سمپاد ( تیزهوشان )  28 خرداد سال جاری در 2300 حوزه در سراسر کشور برگزار گردید .

الهام یاوری  رئیس سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان در این زمینه گفت : ( این جا )

 « در آزمون پایه هفتم، ۱۹۰هزار داوطلب و در آزمون پایه دهم نیز بیش از۱۱۰هزار داوطلب شرکت کرده‌اند، بنابراین در مجموع ۳۰۰ هزار شرکت کننده داریم که حدود۱۰درصد از این افراد در مدارس استعدادهای درخشان سراسر کشور پذیرفته می‌شوند . »

نخستین پرسشی که مطرح می گردد آن است که در همه این سال ها ، آورده و یا دستاورد این « مدارس خاص » برای نظام آموزشی ایران چه بوده است ؟ «آن چه بهترین و عاقل ترین والدین برای فرزندان خودشان می خواهند باید اجتماع برای همه کودکانش بخواهد »

آیا فعالیت این مدارس خاص در مجموع منجر به بهبود کیفیت آموزش و ارتقای سطح آموزش گردیده است ؟

البته این گونه پرسش ها شامل سایر مدارس خاص می شوند و این که چه کسی و کدام نهاد باید پاسخ گوی بازتولید « فاصله طبقاتی » و به « محاق رفتن  عدالت آموزشی » و افزایش تصاعدی و لجام گسیخته نابرابری آموزشی در کشور ما باشد ؟

رویکرد جداسازی در ایران عملکرد قابل قبولی نداشته است . آیا مدارس سمپاد جز تامین منافع گروه های خاص در مدار دیگری هم در حال حرکت بوده است ؟

چرا باید بهترین ، مجهز ترین و به قول معروف لاکچری ترین ساختمان ها در استان ها به چنین مدارسی و آن هم با امکانات دولتی اختصاص یابند ؟ ( در این زمینه می توان به گزارش صدای معلم در مورد مدارس فرزانگان در شهر زاهدان و نیز مدرسه فوق پیشرفته در حال تکمیل توسط سازمان نوسازی ، توسعه و تجهیز مدارس کشور در قلب شهر اهواز و در منطقه اعیان نشین آن اشاره کرد که گزارش آن به زودی در صدای معلم منتشر خواهد شد )

این همه « فرق » و « تبعیض » را چگونه و می توان توجیه کرد ؟

این ها چه تفاوتی با سایر دانش آموزان ایرانی دارند ؟

دکتر احد نویدی عضو هیات علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش در این زمینه به « صدای معلم » می گوید :

« برنامه های آموزش و پرورش برای دانش آموزان مستعد از منظر دیدگاه « برابری خواهانه » با چالش های علمی و فلسفی مواجه است .

برخی اظهار می دارند که نفس وجود استعدادهای برتر ، تعهد به برابری در آموزش را تضعیف می کند .

حکومت با ایجاد این مدارس نیازهای دانش آموازن ممتاز را تامین می کند ولی دانش آموزان عادی را محروم می کند و این نقض بی طرفی می تواند به ایجاد « چرخه ی شوم فلاکت » منجر شود .

مازی ( Mazie ) در راستای نظریه « عدالت طلبی » دموکراتیک » الزابت آندرسون بیان می کند مدارس ویژه دانش آموزان مستعد زمانی می توانند با « تعهد به برابری » سازگار شوند که سیاست های پذیرش این مدارس فراتر از اصول شایسته سالاری باشد و وجود تنوع در دانش آموزان را تضمین کند .

ادغام نژادی و طبقاتی نهادهای اجتماعی ، از جمله مدارس و شاید مدارس نخبگان ، باید بیش از همه برای کسانی که مراقب دموکراسی هستند ، اولویت داشته باشد .

در مباحث مربوط به برابری و عدالت آموزشی ، بسیاری از متفکران نظیر مور تایمر ادلر پیشنهاد می کنند که همه دانش آموزان باید حداقل تا پایه 12 دار ای برنامه درسی یکسانی باشند .

جان دیویی معتقد است : آن چه بهترین و عاقل ترین والدین برای فرزندان خودشان می خواهند باید اجتماع برای همه کودکانش بخواهد .

هر ایده دیگری برای مدارس ما کوته بینانه و غیرجذاب است و هر اقدامی در جهت خلاف آن دموکراسی ها را از بین می برد .

یزدان شناس ( 1392 ) در پژوهش تحت عنوان « آسیب شناسی جداسازی دانش آموزان تیزهوش و سرآمد ... » نتیجه گرفت که رویکرد جداسازی در ایران عملکرد قابل قبولی نداشته است .

پیام اصلی من این است که وجود مدارس تیزهوشان در نظام آموزش و پرورش مصداق بارز نقض بی طرفی حکومت است که نوعی تجاوز به حقوق دیگران و پایمال کردن حق الناس است .

این سیاست می تواند به ایجاد چرخه شوم فلاکت منجر شود .

وجود مدارس تیزهوشان حتا ممکن است به رشد و شکوفایی مشمولان لطمه بزند و اگر هم در این مورد تردیدی وجود داشته باشد ، در آثار مخرب آن بر دانش آموزان مدارس عادی و کل نظام آموزشی تردیدی باقی نمانده است .

در سایه ی وجود مدارس تیزهوشان ، کلاس های آمادگی برای ورود به این مدارس و نیز منابع کمک درسی رونق معجزه آسایی پیدا کرده اند و تب کنکور تا سال های اول دوره ابتدایی سرایت کرده است .

در سایه ی مدارس تیزهوشان ، مدارس دولتی از منابع نرم افزاری ( دانش آموز ممتاز و کوشا ، معلم حرفه ای و متعهد و اولیای نسبتا فرهیخته ) تا حدی تهی شده اند » .

پرسش « صدای معلم » از خانم یاوری رئیس سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان این است که آیا اساسا ایشان به نابرابری آموزشی حساسیت دارد و برای ایشان به عنوان یک دغدغه مطرح است ؟

چند درصد جامعه درگیر با آموزش در ایران ، دیدگاه مثبت و خوش آیندی به فلسفه و عملکرد مدارس تیزهوشان دارند ؟

 بدون تردید ؛ نخستین گام در جهت پیاده سازی عدالت آموزشی و متعادل ساختن مقوله ی آموزش همانا انحلال این مدارس خاص با عنوان سمپاد است .

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید