حسین شکویی در سال ۱۳۱۲ در تبریز زاده شد و در یک خانواده فرهیخته رشد کرد.
در زادگاهش به دبیرستان و دانشگاه رفت، فرانسه آموخت و در رشته تاریخ و جغرافیا دانشنامه کارشناسی گرفت.
۳۴ ساله بود که در رشته جغرافیا از دانشگاه تهران کارشناسی ارشد گرفت و سپس به کار آموزگاری در تبریز و تهران ادامه داد.
۳۵ ساله بود که پس از سالها تلاش توانست رشته‌های تاریخ و جغرافیا را در دانشگاه‌ها از هم جدا کند و پیوند دانش جغرافیا را با مسائل اقتصادی و سیاسی آشکار سازد.
۳۷ ساله بود که نخستین اثرش "فلسفه جغرافیا" را نوشت و مفاهیم و مضامین بنیادین جغرافی را تشریح کرد. این کتاب هم اکنون از کتابهای آموزشی دانشگاه مکاتبه‌ای "پیام نور" و به چاپ ۱۲ رسیده است:
« اگر ما در ایران نتوانسته‌ایم به بنیان‌های استوار در اندیشه‌های جغرافیایی دست یابیم، این واپسماندگی را باید در عدم توجه به اندیشه‌های فلسفی جست , جو کرد. در کشور ما هنوز هم حوزه نظری جغرافیا به شدت در غفلت و بی‌ثمری به سر می‌برد. سطحی بودن پاره‌ای آثار جغرافیایی، حاصل این غفلت و تفکر بی‌سامان است . »
۴۳ ساله بود که نخستین بار پژوهشی درباره "حاشیه‌نشینان شهری" انجام داد و نتیجه آن را در کتاب کم‌مانندی با همین عنوان شرح داد و به چاپ رساند.
۴۵ ساله بود که از دانشگاه استانبول دانشنامه دکتری در جغرافیای انسانی گرفت و برای تکمیل تخصص خود به آمریکا رفت اما به خاطر مشکلات خانوادگی دوره را به پایان نرساند و به ایران بازگشت.
پس از انقلاب به پژوهش و تدریس در دانشگاه‌های تبریز و تهران ادامه داد و بیش از ۴۰ مقاله و نُه کتاب تخصصی و آموزشی در شاخه‌های گوناگون جغرافی نوشت و نگاشت.
اگر او در نوشته‌های نخستین‌اش جغرافیا و ساز و کارهای آن را فقط توصیف می‌کرد، رفته رفته به جغرافیای کاربردی و نقد رابطه انسان با محیط پرداخت:
"باید ببینیم ما چه جغرافیایی می‌خواهیم، برای چه زمان و چه ملتی".
۵۲ ساله بود که دوره دکتری جغرافیا را در دانشکده تربیت مدرس پایه‌گذاری کرد.
حسین شکویی در ۷۲ سالگی در تهران درگذشت.
