مدرسه ما این رشته هست با این رشته ،ببین کدام را دوست داری ،در هر دو رشته موجود می توانی تحصیل کنی ؛ تمام !
مثل این که پلیس با بیسیم پیام می دهد ؛ بی روح و بی احساس.
یک بار در جایی خواندم که قضاوت روی معدل کل دانش آموز ،صحیح نمی باشد ،چون معدل 17 بیانگر این نیست که توانایی این دانش آموز در هر درسی خوب است ؛ مثلا تربیت بدنی ،انضباط و...20 می گیرد ،ادبیات 17 و ریاضی 14. یا در مدارس خاص که همه دروس را 20 می گیرند و ورزش را 16 و پدر معدل که برایشان خیلی مهم است می سوزد.
هدایت تحصیلی در آمریکا شاید اصولی تراست ؛ از دوره پیش دبستانی با در اختیار گذاشتن اسباب بازی های گوناگون ، علایق کودک را زیر نظر می گیرند و یادداشت می کنند و در پرونده او قید می کنند و براساس توانایی های او در پایه های بعدی بر اساس پرونده موجود،هدایتش می کنند.
اما ما بهترین سن برای مشاهده درون واقعی کودک را ازدست می دهیم یعنی زیر 7سال.
نوجوان سر درگم هست، مشکلات زندگی خانوادگی اش او را مچاله کرده است، در سن بلوغ در خود است تابیرون ازخود و.....
لذا هدایت تحصیلی ما نه براساس نیازهای جامعه است،نه براساس ظرفیت دانشگاه ها هست،نه بر اساس بازار کار است و نه ....
کدام ارگانی قراراست به این سردرگمی تاریخی کشورمان سر و سامانی بخشد ؟
آقایان مسؤل خلّاق و نابغه !
شما این درد عمیق دانش آموزان را درک نموده و برای آن مرهمی دارید؟
یا این دُمل چرکین بی تعهدی قرنهای دیگرنیز درکشور ما جاری و ساری خواهد بود؟
مشاوران مدارس را نگویید که آنها را هم دیدیم ، چاره ساز نیستند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید