جستار گشایی
شنبه ۲۷ فروردین دکتر «حسین عبادتی» به عنوان قائم مقام سازمان دانش‌آموزی کشور منصوب شد.
با حسین عبادتی دورادور آشنا هستم . عبادتی استاد دانشگاه بوده و رزومه قابل توجهی دارد ؛ وی سابقه ۱۶ سال تدریس در مدارس آموزش و پرورش را داراست.
عبادتی دانش‌آموخته دکترای فلسفه و دارای دو مدرک کارشناسی ارشد در رشته‌های مهندسی برق و فلسفه است.
عبادتی، سوابق عضویت در شورای مرکزی اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان کشور، ریاست این اتحادیه در استان زنجان و ریاست سازمان فضای مجازی سراج استان زنجان را در کارنامه دارد. وی از فعالان دانشجویی دهه هشتاد است و افتخارات نایب قهرمانی مناظرات دانشجویی کشوری (نشان خواجه نصیرالدین طوسی) و نفر برگزیده المپیاد کامپیوتر را کسب کرده است.
« سازمان دانش‌آموزی جمهوری اسلامی (پیشاهنگی اسبق و سازمان جوانان سابق) ایران ؛ نهادی عمومی و غیردولتی وابسته به وزارت آموزش و پرورش است که در قالب تربیت اجتماعی مکمل تربیت عمومی بوده و در ۲۱ اردیبهشت ۱۳۷۸ فعالیتهای خود را شروع نمود و دانش‌آموزان پسر و دختر را در سه دوره تحصیلی و از پایه اول ابتدایی تا سوم متوسطه ( 12 سال تحصیلی ) به منظور اعتلای شخصیت دینی ، اخلاقی ،عاطفی ،علمی و اجتماعی جهت مشارکت در ارتباطات همسالان و همچنین ارتباطات بین المللی تحت پوشش قرار می دهد » .
این سازمان مشتمل بر:
- پیشتازان (پسر یا دختر)
- یاران مدرسه
- یاور مربی
- خبرنگار دانش‌آموز (پانا)
- مجلس دانش آموزی و..... می باشد.
از جمله اهداف و فعالیتهای اصلی این سازمان می توان به برگزاری:
اردوهای آموزشی ،جنگ شادی ، کرسی های آزاد اندیشی، برنامه های فرهنگی ورزشی، عمره دانش‌آموزی - اعتکاف دانش‌آموزی - گردشگری - ساماندهی بخشی از اوقات فراغت دانش‌آموزان در قالب کارت نشاط - گرامی داشت روز ۱۳ آبان و دهه فجر ، مدیریت تعاونی‌های آموزشگاهی و....اشاره نمود.
سازمان دانش آموزی در گذرگاه تاریخ
طبق نظریه بلوم از صاحب نظران عرصه تعلیم و تربیت، سه هدف شناختی، مهارتی و ارزشی برای دانش آموزان جهت رسیدن به انسان مطلوب، لازم و ملزوم یکدیگرند. اگر تمام معلمان با مسایل آموزش و پرورش توأمان درگیر نشده و احساس وظیفه نکنند، بحث تربیتی به مثابه یک درس تلقی شده و چهار چرخ معاونت پرورشی و سازمان دانش آموزی همچنان پنچر خواهد ماند .
در دوره پهلوی امور مربوط به پرورشی عمدتاً به پیشاهنگی و کاخ_جوانان محول گردید. اموری چون روزنامه‌نگاری، نمایشنامه، مسابقات ورزشی، فرهنگی و هنری، کاردستی و اردوها از جمله فعالیتهای پیشاهنگی بودند.
فعالیتهای پرورشی و دانش آموزی با فراز و فرودهای بسیاری مواجه بوده و دامنه تغییرات افراط و تفریط‌ها کاملا ملموس و معنادار بوده است. به طوری که اگر در زمان جنگ این فعالیت‌ها به شدت ایدئولوژیک و انقلابی بود، در مقابل در دوره اصلاحات معاونت پرورشی کلاً منحل شده و وظایف آن بین سازمان دانش‌آموزی، شوراهای دانش‌آموزی و مجلس دانش‌آموزی تقسیم می‌شود و عملاً برای تحقق مردم سالاری دینی، رویکرد انقلابی‌گری به توجه به حقوق شهروندی و دانش‌آموز محوری تبدیل گردید.
همچنین با روی کار آمدن دولت احمدی‌نژاد معاونت پرورشی مجدداً احیا شده و سازمان دانش آموزی با انقباض کامل ظاهر گردید.
در دولت تدبیر و امید نیز با اینکه برآیند سیاست‌های اعلامی رویکرد اصلاح‌طلبانه و اعتدالی بود ، ولی سیاست‌های اعمالی عمدتاً معدلی از دولت اصلاحات و دولت احمدی نژاد پی گیری می شد.
چالش‌های عمده پیش روی سازمان دانش آموزی عبارتند از:
- گستردگی ، موازی‌کاری و تداخل در بین تشکل های دانش آموزی
- سیاست‌زدگی در آموزش و پرورش
- فقدان منشور منسجم تربیتی
- روشن نبودن شرح وظایف
- تحول ناظر بر ساختار به جای تحولات محتوایی و به روز رسانی مسائل
- تضاد هنجاری بین شعار و عمل در جامعه
محتوای تکراری و متولیان متکثر در حوزه‌های پرورشی عملاً دانش‌آموزان و دانش‌پژوهان را گیج و سرگردان کرده است. در این حوزه شش مرکز دولتی و ۱۳۰۰۰ مرکز غیردولتی و نهادهای مذهبی برای امور پرورشی و تربیتی از دولت ارتزاق می‌کنند.
در مدرسه نیز تجمع شوراهای دانش‌آموزی، سازمان دانش‌آموزی، بسیج دانش‌آموزی و... عملاً دانش‌آموزان و کادر مدرسه را سر چندراهی و نهایتاً بی‌تفاوتی قرار می‌دهند.
البته ذکر این نکته خالی از لطف نیست که شورای دانش آموزی یکی از ارکان مدرسه بوده و با سازمان دانش آموزی متفاوت می باشد.
همچنین یکی از کارهای غیر ضرور سازمان دانش آموزی ورود و دخالت در لباس فرم دانش آموزان و همچنین سرویس مدارس و درخواست سهم از تخفیف پول لباس و سرویس مدارس می باشد .
به نظر می رسد این ورود نامیمون اساسا در اولویت دهم سازمان دانش آموزی نیز نبوده و به مثابه بانگ خروس بی محل می باشد.
چه باید کرد؟
برای خروج پرورشی از سایه‌سار آموزش و پشت سر گذاشتن انزوای فعلی سازمان دانش آموزی، شاید پیشنهادات زیر خالی از لطف نباشد:
- ابتدا باید متولیان بیرونی و درونی آموزش و پرورش تا حد امکان تجمیع شده و با سیاست واحدی اداره شوند.
- پاسخ‌گویی به نیازهای واقعی روحی و جسمی دانش‌آموزان (با اولویت‌بندی نیازها و انتظارات) باید سرلوحه کار این نهاد باشد، در غیر این صورت دانش‌آموزان و مربیان بی‌تفاوت از کنار موضوع رد خواهند شد.
- تخصصی کردن کار سازمان دانش آموزی و خروج از بلاتکلیفی فعلی به خاطر تنوع فعالیت‌ها و تجمع متولیان
- و نهایتاً این که اگر تمام معلمان با مسایل آموزش و پرورش توأمان درگیر نشده و احساس وظیفه نکنند، بحث تربیتی به مثابه یک درس تلقی شده و چهار چرخ معاونت پرورشی و سازمان دانش آموزی همچنان پنچر خواهد ماند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
