چیزی جز تکرار و تقلیدی بودن دروس نمی بینم و فقط ذهن بچه ها را داریم خسته می کنیم ،مدرسه های ایران ذره ای بازدهی ندارند !

 

من معلم نیستم بلکه به عنوان یک مادری که باتوجه به این سیستمی که در آموزش و پرورش داریم تمام همّ و غمم شده فرزندم و مدام در تلاش هستم تا حد توانایی ام به روز پیش بروم البته شاید موفقیتم خیلی نباشد ولی این تنها راهیست که به من آرامش می دهد .

من پسرم اول ابتدایی هست و سعی کردم مدرسه ی خوبی را انتخاب کنم و خداییش مدیر مدرسه و تمام کارمنداش هم عزم شان راسخ کردند به روز پیش بروند تا بتوانند آینده ی خوبی را برای بچه ها رقم بزنند و من الان ایرادی آسیب زننده در عملکرد مدرسه نمی بینم بلکه همان محدودیت ها و قوانین دست و پاگیر در نهایت اجازه نمی دهند دستشان باز باشد و درنهایت آن استعداد کشی را شاهد هستیم.

 من فکر می کنم باید به مدرسه فقط بااین دید نگاه کنم که  بچه ها بالاخره قانونا باید این مسیر را طی کنند و مدرک دستشان باشد و از طرفی برای  اجتماعی شدن بچه ها نیاز هست این دوره های مدرسه را بگذرانند و در نهایت معیارهای انتخاب مدرسه از نظر من در ایران محدود می شود ، به همین موارد و اینکه مدیر و کارمندهای آن مدرسه تا حد امکان منصف و دلسوزانه عمل کنند.

 

 

 

 

در نتیجه نظرم این است که آن مهارت های لازم را باید خود والدین پیگیر باشند و باهزینه ی خودشان در بیرون از مدرسه کسب کنند.

و این جای بسی تاسف دارد که در یک کشور اسلامی فقط باید دنبال مدرسه ی امن بگردیم و از لحاظ  مهارت و استعداد اگر چیزی از بچه باقی بماند باید کلاهمان را هزار قد بالا بندازیم و با شادی تمام جیب مان را شل کنیم تا بتونیم مهارت ها را به بچه هایمان بیاموزیم.

مدرسه های ایران ذره ای بازدهی ندارند جز ضرر مگر معدود مدارس غیرانتفاعی که فقط می شود امنیت و مربی دلسوز از لحاظ اخلاقی و اجتماعی شدن بچه ها در جمعی که همه ی والدین دلسوزانه دنبال خوشحالی و خوشبختی بچه هایشان هستند بگردیم.

 

من عذر می خواهم به خاطر اینکه  زیاد صحبت کردم .

واقعا ناراحتم ازاین اوضاع و سرگردانم سرنوشت بچه هایمان چطور خواهد شد .

با تشکر

مادر یک دانش آموز

---

ارسال مطلب برای صدای معلم