گروه اخبار /
با توجه به اعلام برخی از گروه ها و نیز اطلاعیه های مجعول در مورد دعوت فرهنگیان و معلمان برای انجام تحصن ، تجمع و... در روزهای آینده ؛ " سازمان معلمان ایران "در این مورد اطلاعیه ای صادر نمود .
متن کامل این بیانیه که در اختیار سخن معلم قرار گرفته است به شرح زیر می باشد :
معلمان دردمند ایرانی ؛
می دانیم کاسه ی صبرتان لبریز شده و از این که نگاه آمرانه و یک سویه آسیب های فراوانی به آموزش و پرورش وارد کرده و عزمی جدی برای اصلاح و نجات آن وجود ندارد ، عصبانی هستید .
می دانیم مطالبات انباشته شده ی معلمان سال هاست همراه ماست .
از اولین تجمع معلمان در 25 دی ماه 1380 که سازمان معلمان ایران آن را شکل داده بود تا امروز پی گیر جدی و صادقانه مطالبات بر حق تان بوده و هستیم .
عزیران فرهنگی؛
تجربه فعالیت صنفی - مدنی در سال های گذشته ، این درس را به ما آموخته است که در مسائل اجتماعی الزاما کوتاه ترین فاصله میان دو نقطه ، خط مستقیم نبوده و تجمع و تحصن تنها راه پی گیری مطالبات انباشته شده مان نیست .
« قدرت را قدرت تغییر می دهد » تا زمانی که « قدرت اجتماعی » حامی دولت منتخب ، بسیج نشود و در عرصه حیات اجتماعی حضور نداشته باشند و رویکردها تغییر نکند ، به صرف جا به جا شدن یک مدیر ( حتی در حد ریاست جمهوری ) اتفاق مهمی رخ نخواهد داد .
ما با مشارکت سازمان دهی شده ی خود باید اوضاعی را رقم بزنیم که مسئولان در نهاد آموزش و پرورش و فراتر از آن ناگزیر به تغییرات و اصلاح شوند .
ما در سازمان معلمان ایران آهسته اما پیوسته حرکت می کنیم زیرا می خواهیم به دور دست ها برسیم ، مسائل اجتماعی را پیچیده تر از آن می دانیم که با راه حل های ساده و کوتاه بتوان آن ها را حل کرد ، تجربه شکست خورده ی گذشتگان را تکرار نخواهیم کرد ، رویکردمان اصلاح طلبانه است و تغییر گام به گام و اصل مشارکت جویی را پذیرفته ایم .
ما حق اعتراض را برای همه ی اقشار از جمله معلمان فرض مسلم می دانیم و لیکن در شرایط کنونی که اقتدار طلبان با تکیه بر امکانات عمومی ، در مسیر حرکت دولت منتخب مردم ناهمواری هایی ایجاد کرده و می کنند ؛ تحصن و تجمع نه تنها گره از کار آموزش و پرورش نمی گشاید که زمینه را برای بازگشت امثال " معجره هزاره ی سوم " فراهم خواهد نمود .
همکاران فهیم ؛
ما نیک می دانیم در جوامعی چون ایران که نهادهای مدنی ضعیف بوده و سنت گفت و گو میان مردم و حکومت و مرجع قضاوت کننده مستقل وجود ندارد ، متاسفانه سرنوشت مطالبات در " خیابان ها " تعیین می شود و راه گفت و گو برای سازش و تفاهم دشوار یاب است ، بنابراین گروه ها مطالبات خود رابه سطح خیابان می کشند و برای رسیدن به اهداف خود نیازمند افراد و حامیان بیشتری هستند و البته آن ها که شعارهای رادیکال تری بدهند پذیرفتنی تر خواهند بود .
با توجه به این شرایط طبیعی است که اجازه ی برگزاری تجمع داده نشده و نمی شود !
کنش گران فرهنگی ؛
بیائیم با نهادینه کردن مشارکت درسرنوشت خود ، فضای عمومی و رسانه ها را از حضور خود لبریز نمائیم ، با معلمان سایر نقاط جهان ارتباط برقرار کرده و از تجارب آن ها جهت تعالی تعلیم و تربیت استفاده کنیم ، خود را در تشکل های موجود و یا تشکل های جدید سازمان دهی نموده و « منطق و عقلانیت » را وارد تصمیم گیری ها و اقدامات مان نمائیم و با اولویت بندی خواسته ها و تحلیل شرایط کشور آینده ی بهتری را برای خود و آینده سازان این مرز و بوم رقم زنیم .
سازمان معلمان ایران
اول اسفند 1393