عبدالکريم حسين‌زاده در واکنش به نامه اخير محمود احمدي‌نژاد به باراک اوباما، با انتقاد از عملکرد رييس دولت‌هاي نهم و دهم، خواستار پاسخ گويي او در برابر ملت ايران شد.
جناب آقاي محمود احمدي‌نژاد
اگر به خاطرتان زحمت دهيد، شما در شرايطي بر مسند رياست جمهوري ايران نشستيد که بزرگترين شعارتان «عدالت اجتماعي» و برنامه‌‌تان، مبارزه با فساد اقتصادي بود. هنگامي شعار مبارزه با فساد اداري-مالي سرداديد که رهبرانقلاب فرمان ۸ ماده‌اي مبارزه با فساد را تبيين فرموده بود: اگر کمي به خاطرتان زحمت دهيد، آن روزها شما ادعاي اين داشتيد که حق ملت را اربابان سرمايه خواهيد ستاند و حقوق ملت در استفاده از ثروت ملي را محقق مي‌کنيد.
آن روزها انتظار اين بود شما که رداي شهيد رجايي بر تن کرده‌ايد، هيولاي فساد را به‌زير بکشيد اما هنوز زمان زيادي نگذشته بود که فهميديم شما نه‌تنها ريشه فساد اداري-مالي را نخشکانديد؛ بلکه با طوفاني از خودرايي و نخوتي غيردموکراتيک در آتش اين فساد دميديد که وقوع بزرگترين اختلاس تاريخ کشور توسط منصوبان‌تان هم ديگر چندان دور از انتظار نبود و همين شد که آن شکوه‌ها از بيت گرامي شهيد رجايي بلند شد که اين‌چنين از ايشان هزينه نکنيد.
آقاي احمدي‌نژاد، اکنون زماني بسيار از پايان تصدي شما مي‌گذرد؛ چيزي حدود ۴سال، ولي هنوز موارد بسياري هست که نه کسي پاسخ گوي آن بوده و نه حتي کسي امکان طرح سوالي درباره‌اش را با شما يافته است!
بماند که سوال‌هايي قديم‌تر از دوران تلخ رياست جمهوري شما نيز موجود است: هنوز نه تکليف هزينه‌هاي فاقد سند شهرداري تهران مشخص شده و نه سرنوشتِ پرونده سوآپ نفتي اردبيل، که سال‌هاست بايگاني شده است.
هرچند همچنان در جيبم چگونه شما که براي بي‌اثر شدن قطعنامه‌ها دست به قلم برده‌ايد، زماني آن‌ها را کاغذپاره مي‌ناميديد، اما گذشته از اين‌ها، آن‌چنان که موردي مهم را به رييس‌جمهور ايالات متحده متذکر شده‌ايد، بنده نيز قصد دارم زماني نه‌چندان دور را به شما يادآور شوم که البته از اين نامه‌نگاري اخير پيداست، بسيار به ياد آن روزها هستيد؛ دوره ۸ هشت ساله رياست جمهوري که اگر درست عمل شود، مي‌تواند اسباب جهش و توسعه کشوري را سبب شود، نه آن‌که آن سرزمين را در قهقراي فساد بياندازد.
آنان که از نزديک شاهد آن ۸ سال بودند، شاهد هدر رفتن سرمايه‌هاي ملي بودند؛ ۸ سالي که فساد ۳ هزار ميلياردي در آن رخ داد، پرونده پرماجراي تامين اجتماعي و داستان مرتضوي شکل گرفت و البته اين‌ها تنها دو نمونه از مشهورترين يادگارهاي تلخ آن ۸ سال است.
حال بماند که علاوه بر آن، شما به جان خريديد ۱۱ روز خانه‌نشيني و قهر سياسي را به خاطر يک فرد خاص، که اين شيوه و عمل در تاريخ اين سرزمين بي‌مثال است، يا حاضر شديد به خاطر فرد خاص ديگري در تامين اجتماعي، شيخ‌الاسلامي را که وزيرتان بود، قرباني کنيد و «يکشنبه سياه» مجلس را رقم بزنيم؛ روزتلخي که از ناسزاگويي به هيچ کس فروگذار نشديد.
و خدا خود مي‌داند اگر با راي مردم در سال ۹۲ مسير مديريت کشور تغيير نمي‌کرد يا به نحوي قانون به شما امکان ماندن مي‌داد، امروز به غير از دکل‌هاي نامرئي و خط‌لوله‌هاي جادويي که هيچ‌وقت وارد کشور نشد اما ميلياردها تومان از اموال ملت را به جيب دلال‌ها و سفارش‌شده‌هاي خاص سرازير کرد، بايد چشم‌انتظار رونمايي از کدام مدل از مفاسد اقتصادي مي‌بوديم.
راستش را بخواهيد، نامه من به شما اصلاً سياسي نيست، بلکه نامه‌اي‌است از يک شهروند ايراني و از منظري کاملاً انساني، و تنها سوالم اين‌که چگونه کسي که خود در دوران رياست‌جمهوري‌اش پاسخگوي هيچ‌يک از موارد متعدد تخلف و مفاسد اقتصادي نبوده و هنوز هم نيست، حال از رييس‌جمهور کشوري ديگر انتظار پاسخ گويي دارد!؟
شايد اوباما از نظرها دور باشد و خارج از دسترس ما و حتي ديگر مجال آن نيابد که پاسخ شما را بدهد اما حداقل شمايي که در اين نزديکي و در دسترس هستيد و صداي ملت را هم خوب مي‌شنويد، براي يک بار هم که شده، بياييد پاسخ گوي تخلفات خود و اطرافيان‌تان باشيد و پس از آن که عذر تقصير به درگاه خداوندگار برديد، از ملت بخاطر تمامي آن مظالمي که در حق‌شان کرديد، پوزش بخواهيد!
با آرزوي سلامت و بهروزي براي ملت ايران
نماينده مردم در مجلس شوراي اسلامي – عبدالکريم حسين‌زاده
ایلنا