بازداشت علیرضا هاشمی دبیر کل سازمان معلمان ایران، ما را شگفت زده کرد ، چرا که تصور می کردیم پیام« همدلی و همزبانی » را همگی شنیده اند.
پیامی که بیش و پیش از هر فرد و گروه و جریانی، مخاطبش بخش های غیر همسو با رویکرد اعتدال و عقلانیت می باشد.
بازداشت و اجرای حکم فردی که یکی از سمبل های عقلانیت و کنشگری اجتماعی است، کسی که منش و روش او به دور از تنش و تندروی بوده و سابقه فعالیت های صادقانه صنفی او در جامعه معلمان بر کسی پوشیده نیست. بی تدبیری این اقدام در فضای ملتهب جامعه فرهنگی باعث بهت و حیرت همگان شد.
به گمان ما این اقدام برای دور نمودن حرکت صنفی معلمان از مسیر مدنیت و عقلانیت و سوق دادن آن به سمت افراطی گری و تندروی است.
پرسش های ما و بسیاری از فعالان صنفی و مدنی جامعه فرهنگیان این است که:
آیا پاسخ اعتدال و عقلانیت زندان است؟
آیا تقاضای گفت و گو و تعامل حبس است؟
آیا دفاع از معیشت و منزلت معلم جرم است؟
آیا پی گیری مطالبات صنفی در چارچوب منافع ملی، مصداقی از تدبیر نیست؟
آیا نزدیک نمودن معلمان و تشکل ها با دولت و زمینه سازی برای تعامل، غیر عقلانی است؟
وزیر محترم آموزش و پرورش و دولت مردان تدبیر و امید، سال دوم دولت شما در حالی رو به پایان است که موفقیت در عرصه سیاست خارجی هم چنان ما را امیدوار نگه داشته است؛ امید به تحقق وعده هایی که در عرصه مطالبات صنفی و مدنی از شما بارها شنیده بودیم، وعده تقویت نهادهای مدنی و زمینه سازی برای فعالیت های صنفی و سیاسی.
حال انتظار داریم ضمن شنیدن صدای اعتراضات بر حق معلمان برای جلوگیری از ایجاد فضای امنیتی چاره ای بیاندیشید ؛ چرا که گفته بودید ما به دنبال تبدیل فرهنگ امنیتی به امنیت فرهنگی هستیم، در همین راستا خواستار توقف اجرای حکم دبیر کل سازمان معلمان ایران و آزادی سایر معلمان زندانی هستیم.
سازمان معلمان ایران
سی ام فروردین ماه یک هزار و سیصد و نود و چهار