ماده ۱ – به کارکنان رسمی، ثابت و دارای عناوین مشابه وزارتخانه‌ها، مؤسسات و شرکت های دولتی مشمول قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و اعضای هیأت علمی دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی و پژوهشی مشمول مقررات استخدامی هیأت علمی دانشگاه تهران – هنگام بازنشستگی ، ازکارافتادگی یا فوت در مقابل کلیه سوابق خدمت دولتی به ازای هر سال خدمت معادل یک ماه آخرین حقوق و فوق‌العاده‌های دریافتی که ملاک کسور بازنشستگی است به عنوان پاداش پایان خدمت پرداخت می‌شود،خدمت مازاد بر سی سال در پرداخت پاداش موضوع این قانون قابل احتساب نخواهد بود .
تبصره ۱ – در صورتی که سابقه خدمت مستخدم از سی سال کمتر باشد، پاداش به نسبت سال‌های خدمت محاسبه و پرداخت می‌شود. در این محاسبه کسر سال معادل یک سال منظور می‌شود.
تبصره ۲ – در صورت فوت مستخدم، پاداش موضوع این ماده به وزارت قانونی مستخدم متوفی، موضوع ماده (۸۶) قانون استخدام کشوری تعلق‌می‌گیرد.
تبصره ۳ – به مستخدمان شاغل که شهید، ازکارافتاده یا فوت شوند، پاداش موضوع ماده (۱) به طور کامل پرداخت می‌شود.
ماده ۲ – به ازای هر بار محکومیت اداری در ده سال آخر خدمت، یک ماه از پاداش پایان خدمت مستخدم کسر می‌شود.
ماده ۳ – در موارد زیر به کارکنان موضوع ماده (۱) یا ورثه بلافصل آنان، معادل بیست برابر حداقل حقوق مبنای قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان‌دولت مصوب ۱۳۷۰ به عنوان کمک هزینه پرداخت می‌شود.
– کمک هزینه ازدواج در مورد ازدواج دائم خود و فرزندان مستخدمین شاغل، بازنشسته از کار افتاده و متوفی فقط یک بار حسب مورد.
– کمک هزینه در مورد فوت مستخدم شاغل، بازنشسته و افراد تحت تکفل وی.
تبصره -مشمولان قانون کار از این لحاظ تابع مقررات و ضوابط مربوط به خود هستند.قانون فوق مشتمل بر سه ماده و سه تبصره در جلسه روز چهارشنبه بیست و ششم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و پنج مجلس شورای‌اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۵.۲.۲۷ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رییس مجلس شورای اسلامی
علی‌اکبر ناطق نوری