با سلام خدمت دست اندرکاران صدای معلم
ضمن تشکر از پی گیری های دلسوزانه شما در باب درج تقاضاها و گله های مکرر بازنشستگی پیش از موعد همکاران فرهنگی
به استحضار می رساند بر اساس آخرین اخبار رسیده از جلسه کارشناس مسوولان امور اداری اداره کل به تاریخ امروز 94/12/12 بخشنامه بازنشستگی پیش از موعد کان لم یکن تلقی شده و با بازنشستگی احدی موافقت نخواهد شد و این تصمیم نیز طی بخشنامه ای رسما اعلام خواهد شد.
این تصمیم بیش از همه چیز ما را مجاب کرد که وزیر مان را مورد خطاب قرار داده و سوالاتی مطرح کنیم :
مطابق اصول مدیریت ، « صداقت و تبحر » در کار از اسباب اصلی سیادت است که به نظر می رسد وزارت آموزش و پرورش و دست اندرکاران آن کمی از آن فاصله گرفته اند!
البته با توجه به زمزمه هایی که از قبل شنیده می شد امید چندانی به این بخشنامه نبود ؛ اما به تعویق انداختن اعلام رسمی آن به زمان پس از انتخابات شبهه های همیشگی را در ما قوی تر می کند و موید این واقعیت است که وزیر محترم تعمدا و احتمالا به خاطر اهداف سیاسی در ابلاغ این دستورالعمل تعلل داشته اند ؟!
جناب وزیر !
چرا از دستور العملی که صادر کرده بودید دفاع نکردید ؟
آیا به راستی سایر تصمیمات ،سخنان و وعده وعیدهای دیگر شما هم همین گونه اند ؟
اما چند سوال دیگر نیز در ذهن ما همچنان باقی است :
1. وزیری که توان حل مشکل 2500 نفر که تعدادی از آن ها بیمار هستند را ندارد چگونه می خواهد یک وزارتخانه را با برنامه ها و سخنانی که سه سال پیش اعلام کردند اداره کند؟!
2 جناب وزیر ؛ هیچ می دانید تهیه ملزومات پزشکی برای گرفتن رای کمیسیون پزشکی بار مالی کلانی گاه تا دو یا سه میلیون تومان بر همکاران تحمیل کرده است و این یعنی حقوق دو ماه آنها ؟!
آیا این قضیه وجدان شما را به درد نمی آورد ؟
3 - آیا می دانید : بعضی از همکاران بیمار ما به اجبار ملزم به دادن تعهد شده اند که در صورت عدم موفقیت در بازنشستگی تحت اختیار اداره اند و باید به هر کاری که آنها بفرمایند تن بدهند؟!
4. آیا در اتخاذ این تصمیم ذره ای هم به همکاران بیمار ( صعب العلاج ) توجه داشتید؟!
فکر نمی کنید که می بایست حداقل با بازنشستگی تعدادی از آن ها ( دویست تا سیصد نفر ) موافقت می کردید ؟
آیا این افراد همکاران شما نیستند که برای آموزش و پرورش و پرورش نسل جوان سلامتی و عمر خود را داده اند ؟
5. آیا تامین اعتبار برای باز نشستگی تعدادی بیمار سخت تر یا بی اهمیت تر از تامین اعتبار و به آب و آتش زدن های دولت برای پرداخت وام برای چرخیدن چرخ صنعت معیوب خودروسازی کشور است ؟!
یا به نظر شما "جان ناقابل چند فرهنگی" بی ارزش تر از چند خود روی باد کرده است ؟
و آخرین سوال :
جناب وزیر!
آیا شما تاکنون خود را لحظه ای به جای این همکاران گذاسته اید ؟
به راستی یک بیمار از کار افتاده که طبق اصول انسانی ،اخلاقی و اداری توان کار کردن ندارد و بازنشستگی حق مسلم اوست چگونه باید در سر کار حاضر شود ؟
حضور این فرد چه بهره و یا استفاده ای جز " سیاهی لشکر " برای نظام آموزشی خواهد داشت ؟
آیا به این موارد اندیشیده اید ...
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید