آیا خداوند صدای بازنشستگان را می شنود ؟!
خداوندا
بر سجاده رو به روی تو ایستاده ام و دوست دارم با تو از دردهایم بگویم و بی واهمه مشکلاتم را با تو در میان بگذارم چون تو به حق قضاوت می کنی و عدل و انصاف سرلوحه ی کار توست.
من نیز چون بسیاری از خیل بازنشستگان فرهنگی هستم. بازنشستگانی که در جامعه کنونی حقوق اندک کفاف زندگی شان را نمی دهد. بازنشستگانی که گاه زندگی آن چنان به آنان سخت می گیرد که مستاصل و درمانده به هر شاخه ای چنگ می زنند. به هر دری که گمان کنند به دادشان می رسد سر می زنند و به هر آدمی که به فکرشان برسد شکایت می برند تا شاید گرهی از کارشان گشوده شود و هر بار بیش از پیش به در بسته بر می خورند.
از این روست که این بار برای تو می نویسم که تو خود شاهد همه چیز هستی.
خداوندا
تو خوب می دانی روی زمین ات کسی به فکر ما نیست . تو خود دیده ای که گاه از فشار زندگی بازنشسته ای که کارد به استخوانش رسیده به خاطر مشکلات معیشتی و عدم رسیدگی مسئولین خود را به آتش کشیده است!
تو نیز چون بسیاری صدای فریادهایش را شنیده ای.
راستی خدای مهربان از اینکه به همه ی بازنشستگان سلامتی و عزت عطا کرده ای سپاسگزاریم چون تو خوب می دانی روی زمین ات ما بازنشستگان بیمه ی جامع درمان و پاسخگو نداریم تا هزینه های درمان مان را جبران کند!
پروردگارا
تو را سپاس که به بسیاری از ما توانایی داده ای بعد از سی سال خدمت صادقانه باز برای سی سال دوم زندگی شغلی مان برنامه ریزی کنیم تا برخی از ما مسافرکشانی سالخورده شوند و برخی دیگر دستفروشانی که به شاگردان سابق خود جوراب و ژیلت و باتری قلمی بفروشند. ..
خداوندا تو خوب می دانی ما بازنشستگان در آستانه بازنشستگی نه تنها خوشحال نبوده و نیستیم بلکه به جای آسایش و رفاه وامنیت روانی و روحیه شاد باید پس از سی سال خدمت تازه نگران آینده فرزندان و ازدواج وتحصیل و دغدغه معیشتمان باشیم .
راستی جز تو چه کسی به فکرما است؟!
پروردگارا از اینکه در حقوق اندک ما برکت عطا نمودی شاکریم چون تو خوب می دانی که به خاطر اجرا نشدن قانون خدمات کشوری و نظام هماهنگ حقوق چندسالی است که حقوق مان با نرخ تورم نسبت برابر ندارد اما شکر که باران نعمت و رحمت تو بر ما می بارد در حالی که جز الطاف تو از سوی بندگانت کمترین تسهیلات رفاهی برای بازنشستگان در نظر گرفته نشده است.
خداوندا
نگذار جز تو محتاج دیگران شویم چون اگر بعد از مدت ها از بن نقدی و غیر نقدی بهمان چیزی می رسد آن هم آن قدر اندک و از اجناس نا مرغوب و در انبار مانده است که بسیاری از ما بی خیال گرفتن اش می شوند .
خداوندا
خوب می دانیم که تو فقر و تبعیض را دوست نداری اما به راستی چرا بندگانت فقر و تبعیض و حقوق و مزایا را به ما تحمیل کرده اند و آسایش و آرامش را از ما گرفته اند؟! آیا نمی دانند درد تحقیر معلم یعنی چه؟!
خداوندا تو به اولین معلم انسان ها حضرت محمد (ص) شان و منزلت بخشیدی و قسم خوردی به قلم و آنچه می نگارد...
اما امروزه روح و جسم معلمان و پیشکسوتان علم و معرفت و دانش آزرده و غمگین است .
این روزها دارند به بهانه های مختلف با تصویب قوانین منع به کارگیری بازنشستگان در ادارات دولتی ، خرید خدمت و دیگر طرح ها ما را خانه نشین تر می کنند و به فکر تامین معیشت زندگی ما نیستند .
خداوندا تو دانایی و توانایی برهمه چیز.
بارالها
سی سال در کلاس های درس الفبای حق طلبی و جوانمردی و پاکی را به کودکان این سرزمین آموختیم ؛ کودکانی که اکنون مدیران و دولت مردان و مجریان قانون هستند اما حالا آن چنان به آموزگاران و معلمان خود بی التفات و نامهربان شده اند که صدای حق گویی معلمان را نمی شنوند و گاه به جای چاره اندیشی و یافتن راه کارهای مناسب به دعوا و درگیری های حزبی و گروهی خود مشغولند.
خداوندا
آیا صدای ما را کسی می شنود و فریاد رسی جز شما هست تا بگوییم قرار بود با پاداش آخر خدمتمان با کوله باری از معنویت زائر خانه ی خدا شویم اما وجود هزار زخم در زندگی مجبورمان کرد هزینه سفر حج تو را برای سر و سامان دادن زندگی فرزندان مان خرج کنیم تا زائر کعبه دل های شکسته فرزندانمان نشویم و مرهمی بگذاریم بر درد های شان.
خداوندا چه بزرگواری تو که تن رنجورمان را به درد مبتلا نمی کنی تا در نبود بیمه کار آمد تمام حقوق مان خرج دوا و درمان نشود .
پروردگارا
آیا بغض نمی کنی وقتی می بینی یک بازنشسته به خاطر اجاره عقب افتاده ، مسیر خانه اش را عوض می کند تا هر بار شرمنده صاحب خانه اش نباشد .
خدای من
این ها راز هایی است که فقط با تو می گویم و غیر از تو ، از درد دم نمی زنم که غرورم پیش غیر تو نشکند.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید