تقویت مصرف فرهنگ کالای ایرانی به چیزی بیش از برنامه درسی دانش آموزان نیاز دارد !

  " وزیر آموزش و پرورش از تقویت فرهنگ مصرف کالاهای ایرانی در برنامه درسی دانش آموزان خبر داد." ***

در خبر از این امر به عنوان اقدام مهم وزیر یاد شده است اما نباید فراموش کرد که متن کتب درسی چارچوب معتبری است از مجموع دانسته ها ، علوم و فنون ، نظریات و تئوری های اثبات شده ، زندگی نامه اندیشمندان و بزرگان عرصه های گوناگون ، ارزش ها و هنجارهای جامعه ، بایستگی ها و شایستگی های زندگی بشر یا یک ملت ،گذشت و فداکاری ، عشق و دوستی ، قوانین و مقررات و.....
برای نگارش سطور و پاراگراف و صفحه و فصل یک کتاب درسی ، جهت به دور ماندن از آرمان جویی صِرف ، می بایست نمود عینی یا شواهدی دال بر موجودیت آن مفاهیم در جامعه وجود داشته باشد. اگر خلاف این اصل حرکت کنیم ما به ترویج افکار و باورهایی کمک خواهیم کرد که عملا شدنی نیستند و نسلی که آموزش آن در شعاعی از فراگیری سواد و دانش این چنینی بنا نهاده شود قدرمسلم به دور از هر نوع گرایش به انجام فعل بار خواهد آمد و بنای فعالیت و زندگی او برخلاف محتوای فرهنگ و هویت خودی خواهد بود.

اگر قرار باشد هر مفهوم و پیامی را که در جامعه نمود عینی ندارد و توسط مسئولین برای آرمان گرایی مطرح می گردد وارد متون کتب درسی کنیم ما عملا به آموزش دریافت های غیر واقعی می رسیم. مفاهیمی چون اقتصاد مقاومتی یا تشویق به مصرف کالاهای ایرانی.
ما با آموزش این مفاهیم به دانش آموزان، آنان را به سوی تضاد با واقعیت ها هدایت می کنیم چون منازل هر یک از ما پُر است با کالاهای ریز و درشت تجملی یا سرمایه ای که با مارک و برچسب کشورهای آسیای دور و نزدیک یا آمریکا و اروپاست. از قاشق و چنگال تا سوزن و نخ. از فرش و زیرانداز تا کالاهای بادوام سرمایه ای چون یخچال و......

با افزایش قیمت ، تقاضا برای کالا کاهش می یابد و با کاهش قیمت ، تقاضا برای کالا افزایش می یابد که ما علیرغم افزایش قیمت باز زیادی تقاضا را داریم و شاهد کاهش قیمت به هیچ وجه نبوده ایم   آموزش و پرورش هر کشور یکسری اهداف آشکار برای دوام و بقای نظام اجتماعی و سیاسی خود دارد، اما در همراهی این هدف، اهداف نانوشته یا ناخواسته دیگری نیز توسط دانش آموزان استنباط ، کشف و ادراک می شود که آنها همیشه خوشایند و مفید نیستند و تسرّی آنها به جامعه بزرگتر و در خود مدرسه یا خارج از مدرسه ، مشکلات رفتاری را دامن می زند. که به مجموعه آنها "برنامه پنهان آموزشی " می گویند. ****

با وارد کردن مفاهیم شعاری نه کارکرد واقعی در جامعه در متن آموزش مدارس ، به فراگیری ضدارزشهایی چون گرایش به پول پرستی یا جذب در مشاغل پول زا ، یا یک شبه ره صد ساله رفتن ، ثروتمند شدن به هر بهایی و..... دامن می زنیم همان برنامه پنهان آموزشی . میانگین سن قاچاقچیان هر نوع کالایی در کشور زیر 30 سال است چون آنان می خواهند به راحتی و سریع پولدار شوند، یک جوان متوجه مخاطرات مسیر طی شده نیست. به ‌گزارش پیام نو به نقل از عصر انرژی ، فرمانده پایگاه دریابانی شهرستان قشم گفته که حتی در موارد متعددی سن قاچاقچیان کمتر از ۱۸ یا ۱۵ سال است یعنی در مقطع راهنمایی یا دبیرستان اقدام به این کار کرده اند.*****

در باور شما مسئولین ، این کودک یا نوجوان در تطابق واقعیت با زندگی خود چگونه عمل نماید؟! آیا ما اجازه داریم تا تنش و تضاد عملکرد اقتصادی خود را با شعارهای موجود به آنان تقدیم داریم؟ این خلاء واقعیت تا عمل ، برای دانش آموزان چگونه پُر خواهد شد یا قصد افزایش تناقضات یادگیری و باورهای او را داریم؟

بعد از انقلاب ،کشور ما از بحران های زیاد سیاسی و اقتصادی و حتی فرهنگی عبور کرده است اما این بدان معنی نیست که چنین جریانی در جهت اصلاح و آبادی و سربلندی طی شده است. انحرافات عمدی یا غیرعمدی موجود در مسیر طی شده ، باعث ظهور ناهنجاریها و ضد ارزش های بسیاری گردیده است.

ما پدیده های شومی چون قاچاق کالا از مواد مخدر تا لوازم خانگی ، ابزارآلات صنعتی ، پوشاک گاه نفت و بنزین و..... را در این کشور داشته ایم یا داریم. یک پیکر سالم اقتصادی در عرصه ای به این گستردگی اجازه قاچاق از هر نوع آن را هرگز نمی دهد.
زمان پرداخت کوپن که تا بعد جنگ نیز ادامه داشت ما پدیده احتکار کالاهای مورد نیاز مردم را داشتیم.
پدیده قاچاق نفت و بنزین به کشورهای همسایه با وجود کارت سوخت شدت گرفت.
قاچاق مواد مخدر و جابه جایی آن به عنوان کشور واسطه مابین فرستنده و گیرنده ، علیرغم مبارزه آشکار کشور ما با این پدیده شوم ، همیشه از مشکلات اساسی شمرده می شود.
عدم تعادل بازار سکه و ارز که به تبعیت از عدم ثبات اقتصادی در کشور باعث افزایش شدید قیمت ها و شدت یافتن تورم می گردد، تا جایی که برای خرید هر چیز ساده حتی از نوع ایرانی آن فروشنده به قیمت دلار اشاره می کند!
نبود رابطه منطقی بین عرضه و تقاضا و قیمت کالاها که ناشی از عدم ثبات اقتصادی بوده و هست.
(با افزایش قیمت ، تقاضا برای کالا کاهش می یابد و با کاهش قیمت ، تقاضا برای کالا افزایش می یابد که ما علیرغم افزایش قیمت باز زیادی تقاضا را داریم و شاهد کاهش قیمت به هیچ وجه نبوده ایم . وجود یک نوع رابطه معکوس بین تقاضا و قیمت ) و
( با افزایش قیمت، عرضه کالا افزایش و با کاهش قیمت ، عرضه کالا کاهش می یابد. وجود یک نوع رابطه مستقیم بین قیمت و عرضه ).
ما به دلیل موجودیت انواع تورم و گاه رکود، طی چهل سال هرگز این رابطه حیاتی اقتصادی را طی نکرده ایم.

برای مصرف کالاهای ایرانی دولت :
باید مسیر سلامت فعالیت اقتصادی را تضمین نماید.
باید از کارگاهها و کارخانه ها و هر نوع واحد تولیدی که به تولید منجر می شود حمایت کند.
باید جلوی واردات کالاهایی که مشابه داخلی را دارد و خودمان تولید می کنیم را بگیرد.
باید جلوی قاچاق کالا را بگیرد.
باید قیمت کالای ایرانی کمتر و کالای خارجی بیشتر گردد.
باید بانک ها با اعطای وام های کم بهره امکان فعالیت اقتصادی به تولید کنندگان داخلی را بدهد.
باید عوارض و مالیات برای کالاهای ایرانی را کاهش و خارجی را افزایش دهد.
باید در صحنه آرایی برنامه های تلویزیون و فیلم ها از کالاهای ایرانی استفاده کرد. ما به دلیل موجودیت انواع تورم و گاه رکود، طی چهل سال هرگز این رابطه حیاتی اقتصادی را طی نکرده ایم
باید روزنامه ها و مجله ها و میادین ورزشی به تبلیغات کالاهای ایرانی بپردازد.
باید روی اتوبوس ها نمایشی از تولید داخلی باشد نه عکس فوتبالیست ها یا هنرپیشه های خارجی در حال تبلیغ شامپو یا تلفن همراه .
باید به استاندارد وکیفیت و مرغوبیت تولید داخلی اندیشید.
باید از خیر سوددهی فعالیت های مریض اقتصادی چون صنعت مونتاژ یا خام فروشی مواد اولیه برای فراهم سازی امکانات تولید کشورهای پیشرفته درگذشت.
و ....
برای مصرف کالاهای ایرانی ابتدا باید باور مرغوبیت تولید را به وجود آورید و با اعتماد سازی در فرآیند تولید ، مردم را به خرید آن ترغیب نمود. و گر نه این شعار نیز همانند سایر شعارها عملی نخواهد شد. اشکال عمده پیام های سالانه نوروزی عنوان آن است یعنی "شعار سال"
باید همزمان با اتخاذ سیاست های علمی اقتصادی و انجام کلی فعالیت گفت: " عزم ملی در تولید و مصرف کالاهای ایرانی " ابتدا باید تولیدی باشد تا مصرفی صورت بگیرد.

راستی تا حال به تفاوت تولید ایرانی و خارجی اندیشیده اید؟

در تولید ایرانی برای ارزان تمام شدن کالا و زود خراب شدن و دوباره خریده شدن آن توسط مردم ، کیفیت کالا را کم دوام و با موادی که قیمت نازل و غیراستاندارد دارد انجام می دهند و برعکس این ، مربوط به تولیدات کشورهای پیشرفته است.
در کشورهای پیشرفته کالای سرمایه ای چون یخچال و لباسشویی و.....با ایجاد تکنولوژی نو کنار گذاشته می شود و مابقی تولیدات نیز دوام چندین ساله دارد. اما ما ایرانی ها که قدرت خریدمان طی سالها کاهش می یابد از ابتدا تلاش می کنیم که کالای خارجی معتبر بادوام بخریم چون از اول ازدواج تا آخر عمر مجبوریم با همان کالای سرمایه ای خریداری شده به سر کنیم ، حتی اگر خراب هم شود دست به تعمیرات پُرهزینه می زنیم که به استهلاک کالا منجر می شود.

یک بار هنگام خرید کفش به کفاش گفتم : کفشی با دوام می خواهم که حداقل دو سه سال بپوشم ، خندید و گفت: مگر می خواهی ما را ورشکست کنی ، کفش را فوقش شش ماه می پوشند.

آری !

کالای ایرانی را فوقش شش ماه مصرف می کنند و با توجه به سطح حقوق کارگران و کارمندان و.... شما قضاوت کنید ما چگونه کالای ایرانی مصرف کنیم؟!

قبل از ارائه هر نوع شعار اقتصادی ، بهتر است محتوای فرهنگی خود را غنا بخشیم ، ما برای مصرف کالای ایرانی ، ابتدا باید فرهنگ خودی را بشناسیم و بدان حرمت نهیم. من ایرانی ام. هویت و ملیت و فرهنگ من ایرانی است . بیایید اول این را باور کنیم. امروز همه ما یک آمار از مجموع داشته های خود اعم از تلفن همراه یا لباس تن یا ارزشها و هنجارهای مرسوم زندگی خود بگیریم و بعد قضاوت کنیم که چقدر ایرانی هستیم!

*** شناسهٔ خبر: 4260878 - شنبه ۱۱ فروردین ۱۳۹۷

**** اصطلاح برنامه پنهان را اولین بار "جکسون" در کتاب "زندگی در کلاس درس" به کار برد و آن را استایدر رواج داد.

***** کد خبر 396389 – 28 اردیبهشت 1393

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید