پایانِ سالِ تحصیلی آغاز سوء‌تفاهم‌هاست. پای درد‌ودل معلّم‌ها اگر بنشینی، از بی‌توجّهی خانواده‌ها نسبت به وضعیت درسی و انضباطی فرزندشان، انتظارات بالای آنها از معلّمان و ناسپاسی آنها می‌گویند و با حسرت از منزلت مدرسه و معلّم در گذشته‌ها یاد می‌کنند. در مقابل خانواده‌ها نیز روش‌های تدریس معلّمان را زیر سوال می‌برند و آموزه‌های مدرسه را بی‌ثمر می‌دانند.
من فکر می‌کنم وضعیت موجود حاصل نوعی کج‌فهمی است. تعامل موثر و گفت‌‌و‌گوی دوجانبه‌ی معلّم - خانواده می‌تواند از بروز چنین کج‌فهمی‌هایی پیشگیری کند. معلّم‌ها و خانواده‌ها باید از انتظارات و اهداف یکدیگر آگاه باشند.
در همین راستا در سال 1326 خورشیدی انجمن اولیا و مربیان با هدف مشارکت خانواده‌های دانش آموزان برای تقویت کیفیت فعّالیت‌های آموزش و پرورش و گسترش ارتباط خانه و مدرسه شکل گرفت. با وجود این اکنون جلسات انجمن اولیا و مربیان تنها حول محور تأمین مخارج مالی مدارس برگزار می‌گردد و خانواده‌ها در تنظیم برنامه‌های سالانه‌ی مدارس و آنچه در مدارس دولتی می‌گذرد نقشی ندارند.
برگزاری مستمر جلسات آموزشی و پرورشی ضریب هم‌گرایی میان خانه و مدرسه را افزایش می‌دهد.
من پیشنهاد می‌دهم اوّلین جلسه را تا پیش از پایان هفته‌ی اوّل مهر‌ماه برگزار کنید. در نخسیتن جلسه خودتان را معرّفی کنید. مدرک تحصیلی، دانشگاه محلّ تحصیل ، سوابق کاری‌تان و هر آنچه را که فکر می‌کنید تصویری مثبت و معتمد از شما در ذهن مخاطبان‌تان می‌سازد، بیان کنید.
انتظارات خود از دانش‌آموز و خانواده‌اش را بگویید.
من از هر دانش‌آموز انتظار دارم تا سرحدّ توانایی‌هایش تلاش کند، به قوانین کلاس و مدرسه احترام بگذارد، تکالیفش را در موعد مقرّر انجام دهد، از غیبت و تأخیر‌های غیر موجّه بپرهیزد، به همکلاسی ها و مربیان مدرسه احترام بگذارد و پاکیزگی را رعایت کند.
درباره‌ی اهداف و برنامه‌ها‌ی‌تان در طول سال تحصیلی سخن بگویید.
اطّلاعات لازم پیرامون شیوه‌ی تدریس، ارزشیابی، آزمون‌ها، پیک‌های آدینه، پوشه‌ی کار، کتاب‌های کار، محرومیت‌ها و جریمه‌های احتمالی را با خانواده‌ها در میان بگذارید. در خصوص ارزشیابی توصیفی و مزایای آن صحبت کنید. به خانواده‌ها بگویید که تقویت مهارت‌هایی چون تجزیه و تحلیل، خلّاقیت، تصمیم‌گیری و ... را به آموزش حافظه‌محور ترجیح می‌دهید.
ضمن معرّفی اجمالی کتب درسی، گزیده‌ای از اهداف هر عنوان درسی را بیان کنید. از خانواده‌ها بخواهید پیش گفتارهای هر کتاب درسی را به دقّت بخوانند.
به خانواده‌ها فرصت بدهید انتظارات‌شان از معلّم و مدرسه را بیان کنند. انتظارات آنها از شما و محلّ کارتان بسته به شرایط فرهنگی و اجتماعی آنها متفاوت است. خواسته‌های آنان در بسیاری از موارد با اهداف برنامه‌ی درسی هم‌پوشانی دارد. بهتر است در این باره با آنها صحبت کنید. در اوّلین جلسه نظرات آنان را بشنوید. این به معنای تن دادن به خواسته‌های بعضاَ غیرعلمی و غیرمنصفانه‌ی آنها نیست.
اگر پدر دانش‌آموزم از من بخواهد وضعیت فرزندش در درس ریاضی را با یک عدد مشخّص کنم، هرگز درستیِ ارزشیابی خودم را زیر سوال نخواهم برد و سعی می‌کنم ضمن تشریح کیفی وضعیت تحصیلی دانش‌آموزم، راهکاری برای تقویت وضعیت او در این درس ارائه دهم. من برای این کار تحصیل کرده‌ام، دوره دیده‌ام و چند سال تجربه‌ی آموزشی دارم. گوش سپردن به نظرات اولیا هم گرایی میان خانه و مدرسه را تقویت می‌کند و تصویری مثبت و مورد اعتماد از شما در ذهن مخاطبان شکل می‌دهد.
در پایان از خانواده‌ها بخواهید اطّلاعاتی چون سابقه‌ی بیماری‌های خاص و یا هر آنچه را که لازم است هر معلّم از آن آگاه باشد، در اختیار شما بگذارند.
راستی در اوّلین جلسه از هر گونه ارزیابی شتاب‌زده درباره‌ی عملکرد معلّم سال گذشته‌ی دانش آموزان‌تان آن هم بر اساس گفته‌های خانواده‌ها خودداری کنید و در طول سال تحصیلی تنها کاری را انجام دهید که فکر می‌دهید درست و علمی است.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید