محمود سریع‌القلم، استاد دانشگاه شهید بهشتی ؛ ۳۰ ویژگی یک استاد دانشگاه را برشمرده است که به شرح ذیل ذکر شده است:
* حداقل ۸۰ درصد وقت کاری او، صرف تدریس، تحقیق و حضور در مراکز تحقیقاتی و کنفرانس‌های علمی شود.
* خود را در معرض دیدگاه‌های گوناگون قرار دهد.
* تفاوت میان توجیه کردن و استدلال کردن را بداند.
* تفاوت میان تبلیغ کردن و استدلال کردن را بداند.
* در جریان مباحث و گفتمان‌های رشته خود در سطح بین‌المللی قرار داشته باشد.
* حداقل روزی چهار ساعت مطالعه کند.
* از مرید پروری، پرهیز کند.
* برای تبلیغ شخص خود، برنامه‌ریزی نکند.
* مبلغ افراد نباشد، بلکه بسط دهنده منطق و استدلال باشد.
* دانشجو و مخاطب از نقد افکار او، احساس امنیت کامل کند.
* روش تدریس او باعث فکر کردن بیشتر توسط دانشجویان و مخاطبان شود.
* اگر از متون او نقد عالمانه‌ای شد، تشکر کند و پاسخ دهد.
* اگر به نظریه متفاوتی رسید بگوید قبلا اشتباه کردم و خود را اصلاح کند.
* نظریه پرداز صرف نباشد؛ برای بهبود وضع جامعه راه‌حل ارائه دهد.
* آن قدر بی‌خوابی و زحمت بکشد تا نسبت به نظریه پردازی خود، اطمینان پیدا کند.
* ضمن کار علمی، با منِ انضمامی خود مبارزه کند.
* متانت گفتاری و رفتاری را در هر شرایطی حفظ کند.
* در بحث و مناظره، عصبانی نشود، بی احترامی نکند، صدای خود را بالا نبرد و از القاب استفاده نکند.
* استقلال فکری خود را در شرایط متفاوت اجتماعی و سیاسی حفظ کند.
* دانشجوی قوی را تقدیر و دانشجوی ضعیف را تشویق کند.
* با هم‌قطاران خود در سطح بین‌المللی در ارتباط باشد.
* حداقل به یک زبان خارجی مسلط باشد.
* 90 درصد کار علمی و تحقیقاتی به‌صورت نوشتن و متن باشد.
* از همکاران خود بدگویی نکند.
* یک کتاب تاثیرگذار و ماندنی در رشته خود، تولید کند.
* بنیان‌های فلسفی متون و افکار او با نهایت دقت پرورانده شده باشند.
* برای روشنگری، بعضا با رسانه‌ها مصاحبه کند.
* از مراکز قدرت فاصله بگیرد تا بتواند بدون ملاحظه، نتایج فکر و تحقیقات خود را به جامعه علمی و شهروندان عرضه کند.
* سراغ صاحبان منصب نرود؛ اگر برای جامعه و بسط علم مفید بود، دعوت بعضی از آنها را بپذیرد.
* کسی که بعضا به دانشگاه سر می‌زند، به معنای دقیق علمی کلمه نمی‌تواند استاد دانشگاه باشد.
اینها بخشی از ویژگی های یک استاد دانشگاه بود.
عصر ایران