آقای روحانی!
شکسته نفسی می فرمایید. وعده هاتون از این قرار نبود.خوب توجه کن؛ این یکی از اون وعده هاتون در سال 94 است برای بندۀ معلم بازنشستۀ سراپاتقصیر :
با سلام
و با تشکر از ارسال پيام
« معلم عزيز ، استاد فرهيخته بابت همه کاستي ها پوزش مي طلبيم . ان شاء ا... کاستي ها را رفع خواهيم کرد تا دلتان شاد شود .»
اکنون شما را به چند نکته توجه می دهم:
1- برای رسیدن به مقصود،هیچ گاه وعدۀ خالی مدهید.
2 - شایستگیهای انسان همواره در بحران ها مشخص می گردد.یعنی بحرانهایند که تعهد انسانها را محک می زنند.
پس؛ بحران بهانه برای عدم انجام تعهد نیست،بلکه انسان متعهد را متعهد تر می کند.
3-هرچندکه طبق قانون دورۀ سومی برای ریاست جمهور براتون باقی نیست اما بدانید پایان ریاست پایان تعهد نیست؛ اگر چنین باشد یک بدعت شوم است.
4-آری،حقوقی که شما دریافت می کنید دریک کفه بگذارید و حقوق یک معلم بازنشستۀ تقریبا معادل مدرک خود رانیز بدون هیچ درآمد دیگری در کفۀ دیگر،چه شود؟! و ربای بانکها و گرانی و تورم را درکفۀ سوم اگر وجود دارد البته نه با احتساب آماری که متخصصان بحران ساز می توانند بسازند.
5- آقای روحانی ما را ناامید مکنید که این مردم در بزنگاههای بحرانی شمایان را یار بوده و هستند.
صداقت شان را دریابید.
والسلام.
کهنه بازنشستۀ فرهنگی از همین دیار
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم